Emmanuel de Saint-Priest

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Emmanuel de Saint-Priest
Ilustracja
generał brygady
Data i miejsce urodzenia

29 kwietnia 1776
Konstantynopol

Data śmierci

17 marca 1814

Przebieg służby
Lata służby

1792–1815

Główne wojny i bitwy

wojny napoleońskie

Odznaczenia
Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza II klasy (Imperium Rosyjskie) Order św. Jerzego II klasy (Imperium Rosyjskie) Order św. Jerzego III klasy (Imperium Rosyjskie) Order św. Jerzego IV klasy (Imperium Rosyjskie)

Guillaume Emmanuel Guignard de Saint-Priest (ur. 29 kwietnia 1776, zm. 17 marca 1814) – francuski dyplomata i generał na emigracji, który walczył w carskiej armii rosyjskiej w okresie wojen Francuskiej Rewolucji oraz wojen epoki napoleońskiej.

Był najstarszym synem prominentnego dyplomaty François-Emmanuela Guignarda de Saint-Priest (1735–1821), który był ostatnim sekretarzem stanu Domu Królewskiego (1789–1791) podczas panowania Ludwika XVI.

Guillaume Emmanuel został generałem brygady armii Imperium Rosyjskiego pod zwierzchnictwem cara Aleksandra I Romanowa i walczył przeciw oddziałom Napoleona I Bonapartego. Odznaczony Orderem Świętej Anny 1 klasy, Orderem Świętego Włodzimierza 2 klasy, Orderem Świętego Jerzego 2, 3 i 4 klasy.

Zmarł w 1814 r.

Bitwa pod Reims[edytuj | edytuj kod]

13 marca 1814 w bitwie pod Reims wojska Napoleona rozbiły rosyjsko-pruski korpus generała porucznika Emmanuela Saint-Priesta. W bitwie tej generał dywizji Wincenty Krasiński poprowadził brawurową szarżę 1. Pułku Lekkokonnego Gwardii Cesarskiej ulicami miasta. Polacy zdobyli nieprzyjacielski tabor, artylerię i schwytali 1600 jeńców.

W wyniku klęski korpusu nieprzyjacielskiego, jego dowódca gen. por. Emmanuel Saint-Priest, ciężko ranny, dostał się do niewoli, w której mimo starań lekarzy zmarł[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Saint-Priest: Epoka napoleońska lata 1796–1815 – kalendarium. [dostęp 2016-07-23].