Eugeniusz Nowak (bokser)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eugeniusz Nowak
Data i miejsce urodzenia

30 grudnia 1895
Kraków

Data i miejsce śmierci

31 marca 1988
Pabianice

Obywatelstwo

polskie

Eugeniusz Nowak (ur. 30 grudnia 1895 w Krakowie, zm. 31 marca 1988 w Pabianicach) – bokser, olimpijczyk z Paryża 1924.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Krakowie 30 grudnia 1895 roku. Był synem Jóżefa oraz Teresy z domu Makowieckiej. Słuzył w armii austriackiej gdzie zapoznał się z boksem oraz zapasami. W 1921 r. zakończył kursy specjalistyczne prowadzone m.in. przez George’a Burforda oraz Władysława Pytlasińskiego, uzyskując stopień instruktora boksu, zapasów, gimnastyki i gier zespołowych. W 1923 przyjechał do Pabianic. W Towarzystwie Sportowym „Krusche i Ender” zorganizował sekcje sportowe i był także współzałożycielem Łódzkiego Klubu Bokserskiego. W roku 1924 podczas pierwszych mistrzostw Polski zdobył dla Łódzkiego Klubu Bokserskiego tytuł wicemistrza Polski w wadze półciężkiej. W tym samym roku uczestniczył też w igrzyskach olimpijskich gdzie startował w wadze średniej[1]. Odpadł z turnieju po porażce w pierwszej rundzie. Po zakończeniu kariery sportowej zajmował się pracą organizacyjną i szkoleniową w Pabianicach. Był również współorganizatorem Łódzkiego Okręgowego Związku Bokserskiego. Po drugiej wojnie światowej działał w sekcji bokserskiej MRKS „Włókniarz” w Pabianicach. Jego żoną była Helena Jańczyk. Zmarł 31 marca 1988 roku i został pochowany na cmentarzu Starym w Pabianicach w kwaterze 50[2].

Grób Eugeniusza Nowaka na Cmentarzu Starym w Pabianicach

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. „Łódź w Ilustracji”, 11 X 1925, nr 41, s. 7.
  2. Historia cmentarza. cmentarzpabianice.pl. [dostęp 2022-07-04].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]