Eulitoral

Eulitoral, mediolitoral - właściwa strefa brzegowa, strefa w obrębie litoralu, różnie definiowana przez hydrobiologów:

1. Strefa w zakresie wahań poziomu wody w zbiorniku, bardzo bogata w rozkładające się szczątki organiczne, o bujnym rozwoju bardzo specyficznych zespołów zwierzęcych (obficie występują tu larwy kilku rodzin muchówek, pareczniki, skoczogonki, pijawki, ślimaki, pająki, skorupiaki).
2. Środkowa część litoralu, zalewana okresowo wodą przyległego zbiornika wodnego, zasiedlona przez swoistą eurywalentną florę i faunę ziemnowodną. We wszechoceanie odpowiada ona strefie pływów oceanicznych, mieszczącej się w obrębie maksymalnej amplitudy. W jeziorze strefa ta zajmuje zwykle stosunkowo wąski pas okalający zbiornik, nierzadko dość trudny do wyodrębnienia. Zależnie od charakteru brzegu może on być: skalisty, mniej lub bardziej porośnięty glonami, piaszczysty i często pozbawiony roślinności bądź też obficie porośnięty roślinnością naczyniową. Strefa ta położona jest poniżej strefy opryskowej, tj. supralitoralu, oraz powyżej infralitoralu.

Eulitoral w Bałtyku zasiedlają przedstawiciele zielenic, brunatnic i krasnorostów, np.:

• brunatnice: Ascophyllum nodosum, Scytosiphon lomentarius, Chorda filum, Fucus serratus, Fucus vesiculosus, F. platycarpus, Chordaria flagelliformis,
• krasnorosty: Furcellaria fastigiata, Chondrus crispus, Gigartina mamillosa, Nemalion multifidium, Laurencia pinnatifida, Rhodymenia palmata, Ceramium rubrum, Rhodomela subfusca.