Eustahija Arsić

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eustahija Arsić
Еустахија Арсић
Ilustracja
Imię i nazwisko

Eustahija Cincić

Data i miejsce urodzenia

14 marca 1776
Irig

Data i miejsce śmierci

17 lutego 1843
Arad

Zawód, zajęcie

pisarka, nauczycielka

Narodowość

serbska

Eustahija Arsić właśc. Eustahija Cincić cyr. Еустахија Арсић (ur. 14 marca 1776 w Irigu, zm. 17 lutego 1843 w Aradzie[1]) – serbska pisarka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w serbskiej rodzinie Cincić w Irigu, należącym wówczas do Imperium Habsburskiego, była córką Gavrila i Marty[2]. Odebrała staranne wykształcenie, posługiwała się sześcioma językami. We wczesnej młodości wyszła za mąż za kupca z Koprivnicy Laćkovicia. Po śmierci męża poślubiła serbskiego kupca Tomę Radovanovicia, który uzyskał w Wiedniu tytuł szlachecki. Z początkiem XIX wieku została po raz drugi wdową i wyszła za mąż za Savę Arsicia, senatora w Aradzie i mecenasa serbskich pisarzy w tym mieście.

Prowadziła znany salon w Aradzie, znana była też jej biblioteka, z której korzystali znani serbscy emigranci, w tym Dositej Obradović. Z początkiem XIX w. rozpoczęła także działalność pisarską, w duchu oświeceniowym. Pierwszy utwór opublikowała anonimowo w roku 1814[2]. Była pierwszą kobietą w Serbii, która wydawała drukiem teksty literackie[1]. Była także tłumaczką dzieł Woltera i Jamesa Thomasa na język serbski. W 1838 była pierwszą kobietą, którą przyjęto do Maticy Srbskiej, zajmowała się redakcją Kroniki Maticy Srbskiej[2].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • 1814: СовěтЪ матерній : предрагой обоего пола юности сербской и валахійской, аки Исчадїе нěжнаго чувствованїя, имже благо и щастїе отрасли рода своего обимаетЪ Сочинителница
  • 1816: Полезная размышленія о четырехЪ годишнихЪ временехЪ : сЪ особеннымЪ прибавленіемЪ о Трудолюбїи человěка, и оттуду происходящей Всеобщей ползě
  • 1829: Морална поученија

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Еустахија Арсић. knjizenstvo.etf.bg.ac.rs. [dostęp 2022-03-03]. (serb.).
  2. a b c Еустахија Арсић – књижевница и добротвор. riznica.net. [dostęp 2022-03-03]. (serb.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]