Ewa Gulbinowa
.jpg)
| |
| Imię i nazwisko urodzenia |
Ewa Zofia Janina Makowska |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
19 maja 1891 |
| Data i miejsce śmierci |
25 kwietnia 1950 |
| Zawód, zajęcie |
nauczycielka |
| Alma Mater | |
| Małżeństwo |
Kazimierz Gulbin |
| Odznaczenia | |
 
| |
Ewa Gulbinowa, z domu Makowska (ur. 19 maja 1891 w Wilnie[1], zm. 25 kwietnia 1950 w Lublinie) – polska nauczycielka, autorka podręczników i prac historycznych, instruktorka harcerska.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Była córką księgarza wileńskiego Wacława Leona Makowskiego i Apolonii z Chełmińskich, kształciła się w Wilnie i Warszawie. Od 1914 pracowała jako nauczycielka w Wilnie, w okresie I wojny światowej konspiracyjnie; opracowała w tym czasie kilka podręczników – Moje czytanki (1916), Snopek z naszej niwy (1916, do 1935 10 wydań), Plon (1916)[1]. Udzielała się również w harcerstwie, pełniąc do 1920 funkcję komendantki chorągwi w Wilnie[1]. W 1920 wyszła za mąż za Kazimierza Gulbina. W tym samym roku podjęła studia historyczne na Uniwersytecie Wileńskim i pod kierunkiem Feliksa Konecznego przygotowała pracę Wileńskie cechy tkackie do 1795 r.[1] (częściowo opublikowana w „Ateneum Wileńskim”, 1924). Działała w Kole Historyków Uniwersytetu Wileńskiego.
Od 1924 pracowała w wileńskim szkolnictwie (m.in. w Państwowej Szkole Przemysłowo-Handlowej żeńskiej im. E. Dmochowskiej), dochodząc do stanowiska wizytatora. W prasie wileńskiej i okolicznościowych księgach pamiątkowych ogłosiła szereg artykułów poświęconych własnej działalności harcerskiej i niepodległościowej z lat 1915–1920. Opracowała także biografię harcerki Jadwigi Tejszerskiej (1932).
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Niepodległości z Mieczami (7 lipca 1931)[2]
- Srebrny Krzyż Zasługi (9 listopada 1931)[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Almanach Literacki 1926, Wilno: nakładem Wil. Oddz. Polsk. Białego Krzyża, s. 22.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 156, poz. 227 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 347 „za zasługi na polu pracy wychowawczej”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Aleksander Śnieżko, Ewa Gulbinowa, [w:] Polski Słownik Biograficzny, tom IX, 1960–1961.