Franciszek Sieracki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszek Sieracki
Ilustracja
Franciszek Bolesław Sieracki
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

22 grudnia 1889
Osowo

Data śmierci

24 grudnia 1947

Przebieg służby
Lata służby

1915–1935

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Wojsko Polskie

Jednostki

22 Pułk Piechoty (II RP)

Późniejsza praca

Burmistrz Chojnic
(1936–1939)

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Brązowy za Długoletnią Służbę

Franciszek Bolesław Sieracki (ur. 22 grudnia 1889 w Osowie, zm. 24 grudnia 1947) – major piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 22 grudnia 1889 w Osowie, w ówczesnym pow. chojnickim, w wielodzietnej rodzinie Franciszka (1860–1901) i Franciszki z Czapiewskich (1861–1953). Był bratem Jana (1884–1970), Józefa Władysława (1887–1939), Antoniego Anzelma (ur. 1892), Marianny Teodozji po mężu Gdaniec (1895–1984), Franciszki Dionizji (ur. 1899) oraz Bernarda Kochanka (1902–1987), brata przyrodniego[1]. Ukończył gimnazjum w Chojnicach. Przed I wojną światową działał w stowarzyszeniu Filomatów. Współzałożyciel i członek tajnych Drużyn Strzeleckich w Chojnicach. W 1912 ukończył kurs strzelecki w Skolem (Małopolska). W latach 1915–1918 służył w wojsku niemieckim na frontach rosyjskim i rumuńskim. Dwukrotnie ranny. Służbę zakończył w stopniu podporucznika. W 1919 był współorganizatorem polskich oddziałów wojskowych na Pomorzu. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Od 9 maja 1921 był mężem Klary z Kantowskich (1895–1946)[1].

W Wojsku Polskim służył w 22 Pułku Piechoty w Siedlcach[2]. 2 kwietnia 1929 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1929 i 14. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. W lipcu tego roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy batalionu. W październiku 1931 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[4][5]. Z dniem 31 grudnia 1935 został przeniesiony w stan spoczynku[6].

Od sierpnia 1936 do 1939 był burmistrzem miasta Chojnice. Pełnił funkcję wiceprezesa okręgowego Obozu Zjednoczenia Narodowego. Działał w wielu organizacjach byłych wojskowych i organizacjach społecznych.

Zmarł 24 grudnia 1947[1][7][8].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Franciszek Bolesław Sieracki, jr [online], geni_family_tree [dostęp 2021-10-01] (pol.).
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 38, 190.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 3 kwietnia 1929 roku, s. 105.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 343.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 34, 552.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 86.
  7. ↑ Marian Fryda Chojniccy harcerze organizatorami wycieczki Polaków z powiatu bytowskiego do Poznania w dniach od 30 kwietnia do 4 maja 1938 r., w: „Zeszyty Chojnickie” 2013, nr 28, s. 69
  8. ↑ Historia Chojnic. Major burmistrzem
  9. ↑ M.P. z 1938 r. nr 93, poz. 143 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości” - zamiast uprzednio nadanego Medalu Niepodległości (M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296).
  10. ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 34.
  11. ↑ a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 277–278. [dostęp 2021-10-01].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Franciszek_Sieracki&oldid=72811288”