Fryderyk z Beichlingen
| Data i miejsce śmierci | |
|---|---|
| Arcybiskup Magdeburga | |
| Okres sprawowania |
1445–1464 |
| Wyznanie | |
Fryderyk z Beichlingen (zm. 11 listopada 1464 w Calbe[1]) – arcybiskup Magdeburga od 1445, hrabia Beichlingen.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Fryderyk był synem Fryderyka, hrabiego Beichlingen poległego w 1426, i Matyldy, córki Burcharda VIII z Mansfeld[1]. Jako osoba świecka zarządzał dworem arcybiskupa magdeburskiego Guntera ze Schwarzburga. Po śmierci tego ostatniego, ale z jego wcześniejszej rekomendacji, w 1445 został wybrany przez kapitułę katedralną na jego następcę mimo braku święceń[1][2][3]. Szybko uzyskał odpowiednie święcenia[1][2] i oddał się obowiązkom religijnym i ascezie[1]. Kontynuował rozpoczętą reformę klasztorów w archidiecezji, mimo oporu zakonów mendykanckich[1][2][3], dokonał reorganizacji administracji i finansów arcybiskupstwa[1][2], a także zakończył układem spór arcybiskupów z miastem Magdeburg w 1463[1][3]. Spłacił długi swego poprzednika i uporządkował sytuację w księstwie[3]. Starał się utrzymywać pokojowe stosunki z sąsiadami, podczas jego rządów doszło do konfliktu wyłącznie z książętami lüneburskimi[1][2][3] – w 1455 Fryderyk podjął wyprawę wojenną przeciwko Fryderykowi Pobożnemu, a konflikt zakończył się układem zawartym z jego synem Bernardem II w 1458[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i Berent Schwieneköper: Friedrich III. Graf von Beichlingen. W: Neue Deutsche Biographie. T. 5. Berlin: Duncker & Humblot, 1961, s. 516. (niem.).
- ↑ a b c d e Friedrich III.. W: Deutsche Biographische Enzyklopädie der Theologie und der Kirchen (DBETh). Bernd Moeller, Bruno Jahn (hrsg.). T. 1. München: K.G.Saur, 2005, s. 453. ISBN 3-598-11666-7. (niem.).
- ↑ a b c d e f Karl Janicke: Friedrich, Erzbischof von Magdeburg. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 7. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1878, s. 548–549. (niem.).