Gajusz Cecyliusz Metellus Kaprariusz
| |
| Data i miejsce urodzenia |
przed 150 p.n.e. |
|---|---|
| Data śmierci |
po 99 p.n.e. |
| Zawód, zajęcie | |
| Rodzice | |
| Krewni i powinowaci |
Kwintus Cecyliusz Metellus Balearyjski (brat), Lucjusz Cecyliusz Metellus Diadematus (brat), Marek Cecyliusz Metellus (brat) |
Caius Caecilius Metellus Caprarius (ur. przed 150 p.n.e., zm. po 99 p.n.e.) – członek wpływowego plebejskiego rodu rzymskiego Cecyliuszy, czwarty syn Kwintusa Cecyliusza Metellusa Macedońskiego[1][2], konsula w 143 p.n.e. Jego trzej starsi bracia też byli konsulami: Kwintus Cecyliusz Metellus Balearyjski w 123 p.n.e., Lucjusz Cecyliusz Metellus Diadematus w 117 p.n.e. i Marek Cecyliusz Metellus w 115 p.n.e. W roku 133 p.n.e. służył pod dowództwem Scypiona Afrykańskiego pod Numancją[3]. Na wybitym przez niego w 125 p.n.e. denarze umieścił wizerunek słonia dla upamiętnienia zwycięstwa swego przodka Lucjusza Cecyliusza Metellusa Dentera na Kartagińczykami[4][5]. W 113 p.n.e. został konsulem[6] z Gnejuszem Papiriuszem Karbonem[7][8]. W latach 112-111 p.n.e. Kaprariusz był prokonsulem Macedonii i Tracji. W 111 p.n.e. odbył w tym samym dniu triumf razem z rodzonym bratem Markiem (Marek za Sardynię, Gajusz za Trację)[9][10]; sytuacja taka zdarzyła się raz w całej historii Rzymu. W 102 p.n.e. był cenzorem razem z kuzynem Kwintusem Cecyliusze Metellusem Numidyjskim. Cenzor Metellus Numidyjski próbował usunąć z senatu Lucjusza Apulejusza Saturnina, trybuna ludowego w roku 103 i 100 p.n.e. i Serwiliusza Glaucję trybuna w 109 p.n.e., wybitnych działaczy stronnictwa popularów. Jako drugi cenzor Metellus Kaprariusz nie zgodził się jednak na to[11]. W 99 p.n.e. przyczynił się do odwołania z wygnania Metellusa Numidyjskiego[9][12][13].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pliniusz ↓, Historia Naturalna;VII;139.
- ↑ Wellejusz ↓, Historia Rzymska;I;11.
- ↑ Cyceron_M ↓, O mowcy,str.156.
- ↑ RRC I 269/1 w CRRO
- ↑ Metellus;10 w A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology
- ↑ Pliniusz_I ↓, Historia Naturalna;I;33.
- ↑ Tacyt ↓, Germania;XXXVII.
- ↑ CIL 03, 07367 =EDCS-ID: EDCS-25100878"C(aio) Caecilio / Cn(aeo) Papirio / co(n)s(ulibus) // C(aio) Marcello / pro q(uaestore)" w EDCS
- ↑ a b Wellejusz ↓, Historia Rzymska;I;8.2.
- ↑ Eutropiusz ↓, Breviarium ab urbe condita; IV.25.
- ↑ Appian ↓, Historia rzymska; Księga XIII (Wojny Domowe I);28.
- ↑ Cyceron_P ↓, Mowa po powrocie miana do ludu; str 427.
- ↑ Cyceron_P ↓, Mowa po powrocie miana w senacie; str 420.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Gajusz Pliniusz Sekundus: K. PLINIUSZA STARSZEGO HISTORYI NATURALNEJ KSIĄG XXXVII. T. I. Poznań: W Księgarni i Drukarni J. Łukaszewicza, MDCCCXXXXV.
- Gajusz Pliniusz Sekundus: K. PLINIUSZA STARSZEGO HISTORYI NATURALNEJ KSIĄG XXXVII. T. III. Poznań: W Księgarni i Drukarni J. Łukaszewicza, MDCCCXXXXV.
- Wellejusz Paterkulus: Historia Rzymska. DeAgostini Polska, 2006. ISBN 83-7316-826-5.
- Marek Tulliusz Cycero: Pisma krasomowcze i polityczne Marka Tulliusz Cycerona przełożone przez E. Rykaczewskiego. Poznań: Nakładem Biblioteki Kórnickiej, 1873.
- Marek Tulliusz Cycero: Mowy Marka Tulliusza Cycerona przełożone przez E. Rykaczewskiego. T. 2. Paryż: Xięgarnia Luxemburgska, 1870.
- Tacyt: Kaia Korneliusza Tacyta Germania przekładania Adama Stanisława Naruszewicza. Warszawa: 1804.
- Eutropiusz: Abridgement of Roman History. [dostęp 2019-07-20]. (ang.).
- Appian z Aleksandrii: Historia rzymska. T. 2. Wrocław: Zakład imienia Ossolińskich Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk.
- Epigraphik-Datenbank Clauss Slaby EDCS. [dostęp 2019-07-27]. (ang.). baza inskrypcji.
- Coinage of the Roman Republic Online CRRO. [dostęp 2019-07-27]. (ang.).
- William Smith ed.: A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology. [dostęp 2019-07-27]. (ang.).