Genowefa Ślósarek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Genowefa Ślósarek
doktor habilitowany nauk fizycznych
Specjalność: biofizyka, fizyka doświadczalna, fizyka molekularna
Alma Mater

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza

Doktorat

1983 – fizyka
Instytut Fizyki Molekularnej PAN

Habilitacja

1998 – fizyka
UAM

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Genowefa Anna Ślósarekpolska fizyk, doktor habilitowany nauk fizycznych, specjalizuje się w biofizyce, fizyce doświadczalnej oraz fizyce molekularnej, nauczyciel akademicki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1983 otrzymała stopień doktorski w poznańskim Instytucie Fizyki Molekularnej PAN na podstawie pracy pt. Badanie anizotropii czasów relaksacji termicznej w monokryształach TGS i TGSe (promotorem był Narcyz Piślewski)[1]. Habilitowała się w 1998 na podstawie oceny dorobku naukowego i pracy pt. Analiza strukturalna białek za pomocą spektroskopii NMR[1]. Pracuje jako adiunkt w Zakładzie Biofizyki Molekularnej Wydziału Fizyki UAM[1]. Prowadzi zajęcia m.in. z biofizyki pojedynczej cząsteczki oraz fizyki białek i kwasów nukleinowych[2].

Autorka podręcznika akademickiego pt. Biofizyka molekularna. Zjawiska, instrumenty, modelowanie (wyd. PWN 2011, ISBN 978-83-01-16469-0). Swoje prace publikowała m.in. w „Acta Physica Polonica[1][3][4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Dr hab. Genowefa Anna Ślósarek, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2015-10-05].
  2. dr hab. Genowefa Ślósarek. usosweb.amu.edu.pl. [dostęp 2015-12-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-07)].
  3. Ślósarek, Genowefa. repozytorium.amu.edu.pl. [dostęp 2015-12-17].
  4. Ślósarek, Genowefa w katalogu Biblioteki Narodowej