Genowefa Brzostowska
._%D0%93%D0%B5%D0%BD%D0%B0%D0%B2%D1%8D%D1%84%D0%B0_%D0%91%D0%B6%D0%B0%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%9E%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F_(%D0%90%D0%B3%D1%96%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%B0%D1%8F)_(1748).jpg) Portret Genowefy z Ogińskich Brzostowskiej, zbiory Muzeum Narodowego w Warszawie | |
 Oginiec | |
| Data urodzenia |
ok. 1725 |
|---|---|
| Data śmierci |
1792 |
| Mąż | |
| Dzieci | |
| Odznaczenia | |
| |
Genowefa Brzostowska, de domo Ogińska herbu Oginiec (ur. ok. 1725, zm. 1792) – polska arystokratka, kasztelanowa połocka.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się ok. 1725 roku w rodzinie wojewody trockiego Józefa Tadeusza Ogińskiego i Anny Wiśniowieckiej. W 1743 roku wyszła za mąż za Adama Brzostowskiego, który w 1758 roku został kasztelanem połockim. Małżeństwo wychowało czterech synów: Aleksandra, Jana, Michała i Ksawerego[1].
3 maja 1749 roku Brzostowska została odznaczona Orderem Krzyża Gwiaździstego przyznanym jej przez Marię Teresę[1].
Brzostowska przysłużyła się znacznie biskupowi Adamowi Krasińskiemu i konfederatom barskich jako ich posłanka w Dreźnie w latach 1769–1772, gdzie miała wpływ na politykę saską dzięki zaufaniu Marii Antoniny Wittelsbach i wsparciu dyplomatów francuskich, w kontrze do dyplomacji rosyjskiej i angielskiej[1].
Zmarła w 1792 roku[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Władysław Konopczyński, Brzostowska Genowefa z Ogińskich, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. 3, Kraków: Polska Akademia Nauk, 1937, s. 45–46.