George Groves (bokser)
 Groves w 2011 | |
| Data i miejsce urodzenia |
26 marca 1988 |
|---|---|
| Obywatelstwo | |
| Styl walki |
praworęczny |
| Kategoria wagowa |
średnia |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk |
32 |
| Zwycięstwa |
28 |
| Przez nokauty |
20 |
| Porażki |
4 |
| |
| Strona internetowa | |
George Groves (ur. 26 marca 1988 w Hammersmith) – brytyjski pięściarz wagi super średniej, aktualny mistrz świata WBA Super i były mistrz Europy EBU.
Kariera amatorska[edytuj | edytuj kod]
Jako amator dwukrotnie (w latach 2006-2007) wygrywał mistrzostwa Anglii. Jego amatorski rekord to 66 zwycięstw i 10 porażek.
Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]
Kontrakt zawodowy podpisał z grupą Hayemaker Promotions. W swoim debiucie 15 listopada 2008 roku pokonał na punkty Kirila Psonko.
Po dwunastu kolejnych zawodowych wygranych, 21 maja 2011 roku w Londynie stanął do walki o tytuł zawodowego mistrza Wielkiej Brytanii. Jego rywalem był James DeGale (10-0, 8 KO). Zwyciężył niejednogłośnie na punkty (115-115, 115-114, 115-114).
5 listopada 2011 roku po raz pierwszy obronił tytuł mistrza Wielkiej Brytanii, nokautując w drugiej rundzie Paula Smitha.
15 grudnia 2012 roku w Excel Arena w Dockland pokonał jednogłośnie na punkty byłego mistrza świata, Glena Jonhsona (51-17-2).
23 listopada 2013 roku w Manchesterze dostąpił szansy walki o mistrzowskie pasy federacji WBA i IBF wagi super średniej. Prowadził na punkty, ale ostatecznie przegrał przed czasem w dziewiątej rundzie z Carlem Frochem (31-2, 23 KO)[1].
31 maja 2014 roku doszło do jego rewanżowej potyczki z Carlem Frochem. Tym razem obaj pięściarze stoczyli walkę na mogącym pomieścić 90 tysięcy widzów stadionie Wembley. Ponownie wygrał Froch, tym razem przez nokaut w ósmej rundzie.
20 września 2014 roku w Londynie wywalczył pas mistrza Europy EBU, pokonując na punkty Francuza Christophera Rebrasse (22-2-3).
12 września 2015 roku w Las Vegas ponownie stanął do walki o tytuł mistrza świata – tym razem jego rywalem był czempion WBC, Badou Jack (19-1-1, 12 KO). Przegrał niejednogłośną decyzją sędziów (114-113, 112-115, 111-116).
25 czerwca 2016 roku zmierzył się z Martinem Murrayem (33-3-1, 13 KO). Wygrał jednogłośnie na punkty (3x 118-110)[2].
27 maja 2017 roku po raz czwarty stanął do walki o tytuł zawodowego mistrza świata. W walce o wakujący pas WBA podjął Fedora Czudinowa (14-1, 10 KO) z Rosji. Zwyciężył przez TKO w 6 rundzie i został nowym mistrzem świata.
Turniej World Boxing Super Series[edytuj | edytuj kod]
14 października 2017 roku w Londynie zwyciężył przez KO w czwartej rundzie z Jamie Coxem (24-0, 13 KO), dzięki czemu obronił pas WBA i awansował do półfinału turnieju World Boxing Super Series[3].
17 lutego 2018 w Manchesterze pokonał na punkty 117:112, 116:112 i 115:113, po dramatycznej walce Chrisa Eubanka Jr (26-2, 20 KO) i jako pierwszy awansował do finału turnieju.
28 września 2018 w Dżudzie w finale turnieju World Boxing Super Series został znokautowany w siódmej rundzie przez swojego rodaka Calluma Smitha (25-0, 18 KO)[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Leszek Dudek, FROCH WYGRYWA PRZY POMOCY SĘDZIEGO [online], www.bokser.org [dostęp 2017-10-16].
- ↑ Redakcja, GROVES WYPUNKTOWAŁ MURRAYA W ELIMINATORZE DO PASA WBA [online], www.bokser.org [dostęp 2017-10-16].
- ↑ GROVES WYELIMINOWAŁ COXA – TERAZ CZAS NA WALKĘ Z EUBANKIEM JR [online], www.bokser.org [dostęp 2017-10-16].
- ↑ Callum Smith knocks out George Groves to land super-middleweight crown [online], The Guardian, 28 września 2018 [dostęp 2019-01-23] (ang.).