Georges Wod

Georges Wod

Imię i nazwisko	Jerzy Stefan Roman Wodzicki
Data i miejsce urodzenia	29 maja 1936 Warszawa
Data i miejsce śmierci	24 lipca 2010 Paryż
Zawód	aktor, reżyser teatralny
Lata aktywności	1956-2006
Odznaczenia

Georges Wod (wł. Jerzy Stefan Roman Wodzicki) (ur. 29 maja 1936 w Warszawie, zm. 24 lipca 2010 w Paryżu) – francuski aktor, reżyser teatralny pochodzenia polskiego.

Życiorys

Syn dyplomaty Kazimierza Antoniego Wodzickiego i Marii z Dunin-Borkowskich. Przed wybuchem II wojny światowej razem z matką i rodzeństwem znalazł się w Paryżu, w 1940 dołączył do nich jego ojciec. Uczył się w konserwatorium muzycznym w Tuluzie, tam poznał Philippe Mentha i Michela Cassagne, z którymi w 1956 postanowił założyć teatr w Genewie. W realizacji planów pomógł im dwa lata później aktor François Simon, 17 lat później teatr ten przekształcono w Atelier de Genève. Po ukończeniu szkoły zamieszkał w Carouge, w 1960 zagrał pierwszą rolę teatralną. Dwa lata później został zaangażowany w prace rady kierowniczej teatru. W 1973 wykreował główna rolę w sztuce "The Price América" Dino Buzzatiego w tłumaczeniu debiutującej tłumaczki Monique Lachère, którą wkrótce poślubił. W 1981 został głównym reżyserem oraz zastępcą dyrektora, ilość stałych widzów wzrosła dwukrotnie, rocznie sprzedawano 80.000 biletów. Zainicjował powstanie małej sceny z widownią dla 200 osób. W 2006 zagrał w sztuce "L'Habilleur" w Teatrze Pitoëff w Genewie.

W 1992 został odznaczony Orderem Literatury i Sztuki.

Życie prywatne

Żonaty z tłumaczką, realizatorką i pisarką Monique Lachère, mieli córkę Alexandrę Wodzicki-Besson, która jest aktorką.

Dorobek

Role teatralne

Od 1956 do 2006 zagrał w ponad stu sztukach teatralnych, do najważniejszych ról komediowych należą:

• 1968 - Thomas More ou l'Homme seul Roberta Bolta, w reżyserii Williama Jacquesa, (Théâtre des Célestins, Lyon);
• 1971 - Trzy siostry Antona Czechowa;
• 1981 - Śniadanie u Desdemony Janusza Krasińskiego, w reżyserii Jaroslava Viznera, (Le Monfort, Paryż);
• 1981 - Mieszczanin szlachcicem Moliera;
• 1983 - Cyrano de Bergerac (utwór dramatyczny) Edmonda Rostanda
• 1989 - Don Kichot Miguela de Cervantesa;
• 1989 - Kontrakt Sławomira Mrożka, ze scenografią Georgesa Woda, (Théâtre Tristan-Bernard, Paryż);
• 1991 - Les Rustres Carla Goldoniego;
• 1991 - Rasputin;
• 1993 - Henryk IV;
• 1997 - Iwan Groźny;
• 2003 - Le Vent des peupliers Géralda Sibleyrasa, ze scenografią Jean-Luc Tardieu, (Théâtre Montparnasse, Paryż);
• 2006 - Garderobiany Ronalda Harwooda, ze scenografią Michel Favre.

Reżyseria

• Le Prix América Dino Buzzatiego;
• Mieszczanin szlachcicem Moliera;
• Cyrano de Bergerac (utwór dramatyczny) Edmond Rostand;
• Henryk IV;
• Don Kichot Miguela de Cervantesa;
• L'Illusion comique Paula Scarrona;
• Kaprysy Marianny Alfreda de Musseta;
• Le Comte des ténèbres;
• Rasputin;
• Clérambard Marcela Aymé
• Les Harengs de la rue Nikolskaïa Monique Lachère;
• Wod et les Avenaires Erica Lehmanna;
• La Véranda Monique Lachère;

Role filmowe

• 1967 - L'Inconnu de Shandigor
• 1973 - L'Escapade
• 1973 - Les Divorcés
• 1975 - Le Gitan
• 1975 - La Bulle
• 1975 - Lumière
• 1977 - Le Juge Fayard dit Le Shériff
• 1978 - La Clé sur la porte
• 1981 - Litan: La Cité des spectres verts
• 1986 - Mort un dimanche de pluie
• 1988 - Milan noir

Role filmach telewizyjnych

• 1966 - Jean-Luc persécuté
• 1970 - Le Sixième sens
• 1972 - Les Dernières Volontés
• 1973 - Le temps de vivre... Le temps d'aimer (serial)
• 1974 - Les Enfants des autres (serial)
• 1976 - Le Village englouti
• 1976 - La Poupée sanglante Krwawa lalka
• 1979 - L'Agence Labricole
• 1985 - Série noire : Le Tueur du dimanche

Bibliografia

• Georges Wod, Notre Cinema
• Le grand comédien et metteur en scène Georges Wod est mort..., Purepople, 29.07.2010

Linki zewnętrzne

• Georges Wod w bazie IMDb (ang.)
• Georges Wod w bazie Filmweb