Gołogóra (Góry Bialskie)
Państwo | |
---|---|
Pasmo | |
Wysokość |
972 m n.p.m. |
Położenie na mapie Sudetów | |
50°16′59,70″N 16°55′56,38″E/50,283250 16,932328 |
Gołogóra – wzniesienie o wysokości 972 m n.p.m., w południowo-zachodniej Polsce w Górach Bialskich w Sudetach Wschodnich[1].
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Wzniesienie położone, w północnej części Gór Bialskich w Sudetach Wschodnich, około 2,8 km, na południowy wschód od centrum Starego Gierałtowa i 2,2 km na północny wschód od miejscowości Młynowiec[2].
Fizjografia[edytuj | edytuj kod]
Wzniesienie o zróżnicowanych zboczach i kopulastym szczycie. Razem z Gołogrzbietem i Łyścem tworzą masyw Gór Bialskich najbardziej, wysunięty na północ w kierunku Obniżenia Lądka i Stronia oraz doliny rzeki Białej Lądeckiej. Charakteryzujące się wyraźnie podkreślonymi zboczami, regularną rzeźbą i urozmaiconym ukształtowaniem. Całe wzniesienie położone jest na obszarze Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego. Wyrasta w grzbiecie odchodzącym od Czernicy w kierunku północnym. Wzniesienie ma postać kopuły o wyraźnie podkreślonej części szczytowej i dość stromo opadającym zachodnim zboczu. Wzniesienie od północno-wschodniej strony od niższego wzniesienia Gołogrzbiet oddzielone jest bezimienną niewielką przełęczą (920 m n.p.m.). Zachodnio-północne zbocze minimalnie opada w stronę niewielkiego siodła, przechodząc w zbocze niższego o 13 m wzniesienia Łysiec a od strony południowo-wschodniej Jawornika Koblicznego oddzielony jest Przełęczą Dział. Położenie wzniesienia, kształt i wyraźnie podkreślona bezleśna część szczytowa czynią wzniesienie rozpoznawalnym w terenie.
Budowa[edytuj | edytuj kod]
Wzniesienie w całości zbudowane ze skał metamorficznych łupków łyszczykowych i gnejsów gierałtowskich. Szczyt i zbocza wzniesienia pokrywa niewielkiej grubości warstwa młodszych osadów glin, żwirów, piasków i lessów z okresu zlodowaceń plejstoceńskich i osadów powstałych w chłodnym, peryglacjalnym klimacie.
Roślinność[edytuj | edytuj kod]
Zbocza wzniesienia w całości oprócz części szczytowej porośnięte monokulturowym lasem świerkowym regla dolnego. Wzniesienie pod koniec XX wieku dotknęły zniszczenia wywołane katastrofą ekologiczną w Sudetach obecnie w miejscach częściowo zniszczonego drzewostanu porasta świerkowy młodnik.
Inne[edytuj | edytuj kod]
Najbliższe otoczenie szczytu wzniesienia zajmuje obszerna polana. Być może to miało wpływ na nazwę wzniesienia Gołogóra.
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Przez szczyt wzniesienia nie prowadzi szlak turystyczny.
- wschodnim zboczem prowadzi szlak turystyczny
- pieszy – fragment szlaku prowadzący przez Lądek Zdrój, Stary Gierałtów, Przełęcz Staromorawską i dalej.
- południowym zboczem prowadzi
- pieszy – fragment szlaku prowadzący przez Stronie Śląskie, Goszów, Przełęcz Dział i dalej.
- południowym i częścią wschodniego zbocza prowadzi
- rowerowy – prowadzący południowym i częścią wschodniego zbocza wzdłuż drogi.
- rowerowy
- Na północno-wschodnim zboczu przy szlaku turystycznym znajduje się punkt widokowy.
- W pobliże szczytu wzniesienia prowadzą od Bialskiej Pętli leśne ścieżki.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik Geografii Turystycznej Sudetów, tom 16 Masyw Śnieżnika, Góry Bialskie, red. Marek Staffa, Wydawnictwo PTTK "KRAJ", Warszawa 1993, ISBN 83-7005-095-6
- Masyw Śnieżnika, Góry Bialskie, Góry Złote, Krowiarki. Skala 1:40000. Jelenia Góra: Wydawnictwo Turystyczne Plan, 2005. ISBN 83-911777-1-8
- Masyw Śnieżnika – Stronie Śląskie, mapa w skali 1:30 000, Wydawnictwo Kartograficzne „Compass”, Wrocław 2003, ISBN 83-89165-34-1.