Grań Townsona

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grań Townsona na lewo od Jagnięcego Szczytu, podpisane obiekty
Grań Townsona na pierwszym planie

Grań Townsona (słow. Townsonov hrebeň, niem. Townson-Grat, węg. Townson-gerinc[1]) – grań w słowackich Tatrach Wysokich, będąca fragmentem grani głównej Tatr. Jest południowo-zachodnią granią Jagnięcego Szczytu (ostatniego na północnym wschodzie masywu Tatr Wysokich) i opada z niego na szeroką Kołową Przełęcz[2].

W grani w kierunku od Kołowej Przełęczy do Jagnięcego Szczytu znajdują się kolejno (słowackie nazwy według czterojęzycznego słownika[1]):

Stoki północno-zachodnie opadają z Grani Townsona do Bździochowego Koryciska – odnogi Doliny Kołowej. Z kolei stoki południowo-wschodnie zbiegają w stronę Doliny Jagnięcej – jednego z odgałęzień Doliny Zielonej Kieżmarskiej[2].

Na wszystkie przełęcze znajdujące się w grani wprowadza żółty szlak turystyczny znad Zielonego Stawu Kieżmarskiego na Jagnięcy Szczyt. Turnie pomiędzy siodłami omija on po stronie Doliny Kołowej[3].

Nazwa grani została nadana w 1793 r. na cześć Roberta Townsona – pierwszego zdobywcy Jagnięcego Szczytu, który na szczyt wszedł właśnie od strony południowo-zachodniej[3]. Zarówno w lecie, jak i w zimie grań przechodzono przy pierwszych wejściach na wierzchołek, niemożliwe jest jednak sprecyzowanie, kto poruszał się ściśle wzdłuż niej, a kto prostszą trasą po ścieżce[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2014-01-02].
  2. a b c d Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIV. Czerwona Turnia – Przełęcz pod Kopą. Warszawa: Sport i Turystyka, 1984, s. 122–130. ISBN 83-217-2472-8.
  3. a b Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 78. ISBN 83-01-13184-5.