Góry Czerskiego (Syberia Wschodnia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 22:53, 19 lis 2016. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
{{{nazwa}}}
{{{inne nazwy}}}
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{opis grafiki}}}]]
{{{opis grafiki}}}
Państwo

{{{państwo}}}

Najwyższy szczyt

{{{najwyższy szczyt}}}

Długość

{{{długość}}}

Powierzchnia

{{{powierzchnia}}}

Jednostka dominująca

{{{jednostka dominująca}}}

Sąsiednie pasma

{{{sąsiednie pasma}}}

[[Plik:{{{mapa}}}|240x240px|alt=Mapa pasma górskiego|]]
{{{opis mapy}}}
Położenie na mapie brak
Mapa konturowa brak
Brak mapy: {{państwo dane {{{państwo}}} | mapa/core | wariant = {{{państwo}}} }}
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|}

Góry Czerskiego – góry fałdowe, położone w azjatyckiej części Rosji na wschód od Leny w górnym biegu Indygirki i Kołymy w Syberii Wschodniej.

Długość wynosi 1500 km, szerokość wynosi 150-200 km. Średnia wysokość: 1500-2500 m n.p.m. Najwyższym szczytem jest Pobieda o wysokości 3003 m n.p.m. (według innych danych 3147 m n.p.m.).

Góry Czerskiego zostały wypiętrzone w mezozoiku przez orogenezę pacyficzną. Zbudowane są z różnorodnych skał osadowych intrudowanych granitami. Góry składają się z szeregu pasm i masywów. W środkowej części rozcięte południkową doliną Indygirki, na południowym wschodzie góry te cechują się polodowcową rzeźbą alpejską, natomiast na północnym zachodzie mają charakter rozczłonkowanego płaskowyżu. Liczne ślady dawnego zlodowacenia. Lodowce zajmują powierzchnię ok. 160 km². Stoki powyżej 700 m n.p.m. pokryte kamienistą tundrą, niżej porośnięte rzadką tajgą. Występują tu kruszce złota. Zaludnienie poniżej 1 mieszkańca na km². Nazwane na cześć Polaka Jana Czerskiego, geologa i geografa, zesłańca z 1863 roku.

Bibliografia

Zobacz też