Góry Czerskiego (Syberia Wschodnia)
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{opis grafiki}}}]] {{{opis grafiki}}} | |
Państwo |
{{{państwo}}} |
---|---|
Najwyższy szczyt |
{{{najwyższy szczyt}}} |
Długość |
{{{długość}}} |
Powierzchnia |
{{{powierzchnia}}} |
Jednostka dominująca |
{{{jednostka dominująca}}} |
Sąsiednie pasma |
{{{sąsiednie pasma}}} |
[[Plik:{{{mapa}}}|240x240px|alt=Mapa pasma górskiego|]] {{{opis mapy}}} | |
Położenie na mapie brak Brak mapy: {{państwo dane {{{państwo}}} | mapa/core | wariant = {{{państwo}}} }} Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|} |
Góry Czerskiego – góry fałdowe, położone w azjatyckiej części Rosji na wschód od Leny w górnym biegu Indygirki i Kołymy w Syberii Wschodniej.
Długość wynosi 1500 km, szerokość wynosi 150-200 km. Średnia wysokość: 1500-2500 m n.p.m. Najwyższym szczytem jest Pobieda o wysokości 3003 m n.p.m. (według innych danych 3147 m n.p.m.).
Góry Czerskiego zostały wypiętrzone w mezozoiku przez orogenezę pacyficzną. Zbudowane są z różnorodnych skał osadowych intrudowanych granitami. Góry składają się z szeregu pasm i masywów. W środkowej części rozcięte południkową doliną Indygirki, na południowym wschodzie góry te cechują się polodowcową rzeźbą alpejską, natomiast na północnym zachodzie mają charakter rozczłonkowanego płaskowyżu. Liczne ślady dawnego zlodowacenia. Lodowce zajmują powierzchnię ok. 160 km². Stoki powyżej 700 m n.p.m. pokryte kamienistą tundrą, niżej porośnięte rzadką tajgą. Występują tu kruszce złota. Zaludnienie poniżej 1 mieszkańca na km². Nazwane na cześć Polaka Jana Czerskiego, geologa i geografa, zesłańca z 1863 roku.
Bibliografia
- Nowa Encyklopedia Podręczna PWN. red. nacz. Bartłomiej Kaczorowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 177. ISBN 978-83-01-14725-9, ISBN 83-01-14725-3.
Zobacz też
- Góra Czerskiego - najwyższy szczyt Gór Bajkalskich