HE4

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

HE4, podfrakcja 4 ludzkiego białka z komórek nabłonkowych najądrza (ang. human epididymis protein 4) – glikoproteina będąca markerem nowotworowym kodowanym przez gen WFDC2 na chromosomie 20. Marker jest stosowany w diagnostyce raka jajnika[1].

Podwyższoną ekspresję obserwuje się w 93–100% przypadków surowiczego raka jajnika, w 80–100% przypadków endometrialnego raka jajnika, w 50–83% przypadków jasnokomórkowego raka jajnika, a nie stwierdza się jego ekspresji w raku śluzowym[1]. Na stężenie HE4 wpływa mniej chorób nienowotworowych niż w przypadku CA 125. W porównaniu do CA 125 stężenie HE4 jest rzadziej podwyższone w łagodnych nowotworach jajnika, a także w przypadku endometriozy[1]. Na stężenie HE4 wpływa wiek, palenie papierosów oraz przewlekła choroba nerek[2].

Szacuje się, że HE4 wykazuje czułość wynoszącą 72% i wysoką swoistość wynoszącą 95%. Połączenie markera z CA 125 znacząco podnosi skuteczność badania w wykrywaniu raka jajnika[3]. Wraz z markerem CA 125 jest stosowany w algorytmie ROMA, który jest pomocniczo stosowany w diagnostyce różnicowej nowotworów złośliwych jajnika od nowotworów łagodnych[4][5][6][1][7]. Niektóre prace sugerują przewagę HE4 nad CA 125 w wykrywaniu wznowy lub progresji raka jajnika[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d M. Nowak, Ł. Janas, G. Stachowiak, T. Stetkiewicz i inni. Current clinical application of serum biomarkers to detect ovarian cancer. „Prz Menopauzalny”. 14 (4), s. 254-9, Dec 2015. DOI: 10.5114/pm.2015.55887. PMID: 26848298. 
  2. ↑ T. Granato, MG. Porpora, F. Longo, A. Angeloni i inni. HE4 in the differential diagnosis of ovarian masses. „Clin Chim Acta”. 446, s. 147-55, Jun 2015. DOI: 10.1016/j.cca.2015.03.047. PMID: 25892674. 
  3. ↑ J. Li, S. Dowdy, T. Tipton, K. Podratz i inni. HE4 as a biomarker for ovarian and endometrial cancer management. „Expert Rev Mol Diagn”. 9 (6), s. 555-66, Sep 2009. DOI: 10.1586/erm.09.39. PMID: 19732003. 
  4. ↑ Roberto Scatena: Advances in Cancer Biomarkers: From biochemistry to clinic for a critical revision. Springer, 2015, s. 239. ISBN 978-94-017-7215-0.
  5. ↑ F. Li, R. Tie, K. Chang, F. Wang i inni. Does risk for ovarian malignancy algorithm excel human epididymis protein 4 and CA125 in predicting epithelial ovarian cancer: a meta-analysis. „BMC Cancer”. 12, s. 258, 2012. DOI: 10.1186/1471-2407-12-258. PMID: 22712526. 
  6. ↑ J. Lin, J. Qin, V. Sangvatanakul. Human epididymis protein 4 for differential diagnosis between benign gynecologic disease and ovarian cancer: a systematic review and meta-analysis. „Eur J Obstet Gynecol Reprod Biol”. 167 (1), s. 81-5, Mar 2013. DOI: 10.1016/j.ejogrb.2012.10.036. PMID: 23228410. 
  7. ↑ P. Zhang, C. Wang, L. Cheng, P. Zhang i inni. Comparison of HE4, CA125, and ROMA Diagnostic Accuracy: A Prospective and Multicenter Study for Chinese Women With Epithelial Ovarian Cancer. „Medicine (Baltimore)”. 94 (52), s. e2402, Dec 2015. DOI: 10.1097/MD.0000000000002402. PMID: 26717395. 
  8. ↑ E. Piovano, L. Attamante, C. Macchi, C. Cavallero i inni. The role of HE4 in ovarian cancer follow-up: a review. „Int J Gynecol Cancer”. 24 (8), s. 1359-65, Oct 2014. DOI: 10.1097/IGC.0000000000000218. PMID: 25054447. 

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=HE4&oldid=52205164”