Halina Spionek-Pelc

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Halina Mirosława Spionek-Pelc (ur. 1924, zm. 1991) – polska psycholog, profesor Uniwersytetu Warszawskiego. Zajmowała się problemami z zakresu psychologii rozwojowej oraz klinicznej, w tym zwłaszcza trudnościami wychowawczymi, trudnościami w nauce, brakami rozwojowymi oraz psychologicznymi przyczynami niepowodzeń szkolnych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Habilitowała się na mocy uchwały z 11października 1960 roku na Uniwersytecie Warszawskim na podstawie pracy pt. Powstawanie orientacji w prawej i lewej stronie schematu ciała w ontogenezie[1].

Ważniejsze prace[edytuj | edytuj kod]

  • Trudności wychowawcze i przestępczość nieletnich (analiza psychologiczna) (1956)
  • Dziecko leworęczne (1961)
  • Psychologiczna analiza trudności i niepowodzeń szkolnych (1970)
  • Zaburzenia rozwoju uczniów a niepowodzenia szkolne (1973)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ministerstwo Szkolnictwa Wyższego, Katalog rozpraw doktorskich i habilitacyjnych 1959–1961, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1962, s. 91.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • W. Okoń, Nowy słownik pedagogiczny, Wydawnictwo Akademickie "Żak", Warszawa 2007, s. 382.