Heinrich Lossow
 Obraz olejny pt. Grzech, 68x 49 cm | |
| Data i miejsce urodzenia |
10 marca 1843 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
19 maja 1897 |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
Heinrich Lossow (ur. 10 marca 1843 w Monachium, zm. 19 maja 1897 w Schleißheim, obecnie Oberschleißheim) – niemiecki malarz, ilustrator, iluminator.
Rodzina i edukacja[edytuj | edytuj kod]
Ojcem Heinricha Lossowa był Arnold Hermann Lossow, rzeźbiarz pochodzący z Bremy, który w 1820 roku przeniósł się do Monachium, gdzie studiował malarstwo pod kierunkiem Ernsta Meyera. Arnold miał troje dzieci: Carla (1835), Friedricha (1837) i Heinricha. Każdy z synów był związany ze sztuką. Carl został malarzem historycznym, a Friedrich malował głównie naturę[1].
Heinrich Lossow uczył się w pracowni swojego ojca, a następnie u Karla Theodora von Piloty'ego i Arthura von Ramberga w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium[2]. Po ukończeniu studiów podróżował po Francji i Włoszech, doskonaląc swoją sztukę[1].
Pełnił funkcję kuratora w Pałacu Schleißheim[3].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Pracował głównie jako ilustrator dla różnych wydawnictw. Jest autorem m.in. ilustracji do Wesołych kumoszek z Windsoru Williama Szekspira. Jednak głównym profilem jego działalności artystycznej były ilustracje o tematyce erotycznej[1].
Do bardziej znanych dzieł tego malarza należy obraz pt. Grzech tematyką nawiązujący do bankietu kasztanowego, czyli słynnej orgii, która odbyła się 30 października 1501 roku w Watykanie, a której gospodarzem był kardynał Cezar Borgia, syn papieża Aleksandra VI. Opis tego bankietu znalazł się w dzienniku prowadzonym przez papieskiego mistrza ceremonii Johanna Burcharda[4].
W swoim dorobku artystycznym ma prace związane z malarstwem iluminacyjnym, jest autorem iluminacji m.in. do modlitewnika Ludwika II[5].
Gallery[edytuj | edytuj kod]
-
Miłosne szepty (1897) -
Sfinks i poeta (1868) -
Grafika z serii „Jej wierny sługa” -
Grafika z serii „Jej wierny sługa”
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c The Jade Sphinx: The Enchantress by Heinrich Lossow. [dostęp 2014-05-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-25)]. (pol.).
- ↑ Hyacinth Holland: Lossow Heinrich. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 52. Leipzig: Verlag von Duncker & Humblot, 1906, s. 85–87. [dostęp 2021-04-24]. (niem.).
- ↑ Heinrich Lossow 1843-1897 painter's biography. Paintings and graphics. [dostęp 2014-05-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-25)]. (pol.).
- ↑ Heinrich Lossow, The Sin, 1880. [dostęp 2014-05-12]. (pol.).
- ↑ Maeyer 2007 ↓, s. 159.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan de Maeyer: Renaissance de L'enluminure Médiévale: Manuscrits Et Enluminures Belges Du XIXe Siègle Et Leur Contexte Européen. Leuven University Press, 2007.