Heinz Villain

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Heinz Villain
SS-Unterscharführer SS-Unterscharführer
Data i miejsce urodzenia

1 lutego 1921
Rheinsberg

Data śmierci

nieznana

Przebieg służby
Lata służby

1938–1945

Formacja

SS Schutzstaffel

Stanowiska

członek załogi KL Sachsenhausen, Auschwitz-Birkenau, Majdanek

Odznaczenia
Czarna odznaka za rany (III Rzesza)

Heinz Hermann Karl Villain (ur. 1 lutego 1921 w Rheinsbergu[1], zm.?) – zbrodniarz hitlerowski, jeden z funkcjonariuszy pełniących służbę w niemieckich obozach koncentracyjnych, SS-Unterscharführer.

Członek SS od 1938. Służbę obozową rozpoczął w 1938 w KL Sachsenhausen. W 1940 przeniesiono go do obozu Auschwitz, wreszcie w 1941 znalazł się w załodze Majdanka. W tym ostatnim obozie pełnił służbę między innymi jako Feldführer (kierownik pola), a do jego obowiązków należało utrzymanie porządku i przeprowadzenie apelów na podległym mu terenie[2]. Kierował polami II, IV i V. Uczestniczył w rozstrzeliwaniu więźniów obozu i Zamku Lubelskiego na terenie krematorium. Brał również udział w akcji Erntefest.

Na początku maja 1944 został przeniesiony do obozu KL Warschau, przekształconego w tym czasie w filię Majdanka. Objął tam funkcję kierownika obozu (niem. Schutzhaftlagerführer) i dowódcy straży, którą pełnił do końca lipca 1944, tj. do momentu ewakuacji obozu[3]. W Warszawie dał się poznać jako jeden z najokrutniejszych członków obozowej załogi. Między innymi podczas przygotowań do ewakuacji KL Warschau miał osobiście rozstrzelać wszystkich chorych z obozowego lazaretu[4]. Więźniowie warszawskiego kacetu nadali mu przezwisko „Umschmitz”[5].

W trzecim procesie załogi Majdanka został uznany za winnego pomocnictwa w zamordowaniu 17 tysięcy ludzi podczas akcji Erntefest i skazany przez zachodnioniemiecki sąd w Düsseldorfie na 6 lat więzienia (1981)[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ZAŁOGA SS KL AUSCHWITZ. [dostęp 2017-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-16)].
  2. KL Lublin 1941–1944. Biogramy. majdanek.com.pl. [dostęp 2016-02-21].
  3. a b Kopka 2007 ↓, s. 89.
  4. Kopka 2007 ↓, s. 55.
  5. Kopka 2007 ↓, s. 76.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]