Henryk I Pielgrzym

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk I Pielgrzym
ilustracja herbu
książę Meklemburgii
do 1265 z bratem Albrechtem I
Okres

od 1264
do 2 stycznia 1302

Poprzednik

Jan I

Następca

Henryk II Lew

Dane biograficzne
Dynastia

meklemburska

Data urodzenia

ok. 1230

Data śmierci

2 stycznia 1302

Ojciec

Jan I

Żona

Anastazja Barnimówna

Dzieci

Henryk II Lew,
Ludgarda,
Jan

Henryk I Pielgrzym (niem. Heinrich I. der Pilger; ur. ok. 1230, zm. 2 stycznia 1302) – książę Meklemburgii od 1264 r.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1264 r. objął księstwo meklemburskie po swoim ojcu Janie. Prawdopodobnie ok. 1270 r. przedsięwziął krucjatę przeciwko Litwinom. W 1271 r. wyruszył z pielgrzymką do Jerozolimy, jednak po drodze wpadł w ręce Saracenów i był więźniem w Kairze. Gdy w 1275 r. dotarła wieść o tym do Meklemburgii, wybuchł spór między braćmi Janem II i Mikołajem III a kuzynami Henryka o rządy w księstwie w imieniu księcia i opiekę nad jego żoną (ustanowioną przez niego jako regentkę) Anastazją i dziećmi. Gdy w 1278 r. nadeszła wieść, że Henryk żyje, podjęto próbę wykupienia go z niewoli, jednak posłany z okupem rycerz musiał zawrócić wskutek wojny. Henryk wrócił do ojczyzny dopiero w 1298 r.

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Henryk był żonaty z Anastazją, córką księcia szczecińskiego Barnima I Dobrego. Ich dziećmi byli:

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]