Książęta pomorscy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Książęta pomorscy – władcy Pomorza od co najmniej XI w.

Biskupstwo w Kołobrzegu utworzone w 1000 w ramach państwa pierwszych Piastów, zostało zniszczone ok. 1007. Państwo piastowskie rozpadło się w latach 30. XI wieku, ale zostało ponownie zjednoczone przez Kazimierza Odnowiciela, który wygrał kilka bitew z Pomorzanami w 1047. Według kroniki Galla Anonima panowanie nad Pomorzem stracił król Bolesław Śmiały.

Pierwszym pisanym śladem władców pomorskich jest wzmianka z 1046 o księciu Siemomyśle (Zemuzil dux Bomeranorum). Kronika Galla Anonima (napisana w 1113) wspomina kilku książąt pomorskich: Świętobora, Gniewomira i nienazwanego księcia obleganego w Kołobrzegu.

W wyniku trzech kampanii wojskowych w 1116, 1119 i 1121 całe Pomorze zostało opanowane przez polskiego księcia Bolesława Krzywoustego i podzielone na cztery części: Pomorze Gdańskie z Gdańskiem znalazło się pod bezpośrednią kontrolą Polski, w której książę Bolesław ustanowił swojego namiestnika; Pomorze Środkowe ze Słupskiem i Sławnem stało się polskim lennem rządzonym przez księcia Racibora, a Pomorze Zachodnie z Kamieniem, Kołobrzegiem i Białogardem polskim lennem rządzonym przez księcia Warcisława. Szczecin i Wolin były półniezależnymi republikami miejskimi podległymi władzy księcia polskiego.

Polscy namiestnicy Pomorza Wschodniego przekształcili się stopniowo w częściowo niezależnych książąt, którzy rządzili do 1294. W różnych okresach podlegali Polsce i Danii. Księstwo było okresowo podzielone na dzielnice ze stolicami w Gdańsku, Białogardzie, Świeciu, Lubiszewie i Tczewie.

Warcisław I, książę Pomorza Zachodniego, został protoplastą dynastii Gryfitów rządzącej księstwem do 1637. Książętom udało się zebrać różne terytoria po obu stronach Odry i dlatego w różnych okresach byli wasalami Polski oraz Cesarstwa Rzymskiego. Księstwo było okresowo podzielone na dzielnice ze stolicami w Szczecinie, Wołogoszczy, Bardzie, Darłowie, Dyminie, Słupsku i Stargardzie.

Rugia (Rana) została podbita przez Duńczyków w 1168, a lokalny władca Jaromar I dał początek dynastii książąt rugijskich, rządzącej księstwem jako wasale królów duńskich do 1325. Potem księstwo rugijskie przypadło dynastii zachodniopomorskiej.

Pierwsi władcy pomorscy[edytuj | edytuj kod]

Pojawiły się hipotezy, że władcami Pomorza mogli być też:

Księstwo pomorskie (Pomorze Wschodnie lub gdańskie)[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Władcy Pomorza Gdańskiego.

Księstwo pomorskie (Pomorze Zachodnie) (dynastia Gryfitów)[edytuj | edytuj kod]

Biskupstwo kamieńskie (Koszalin, Kołobrzeg)[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Biskupi kamieńscy.

Niezależne państwo biskupie utworzone w 1163 r. na ziemi koszalińsko-kołobrzeskiej.

Biskupi katoliccy:

Biskupi protestanccy:

Od 1648 w składzie Brandenburgii, której władcy (od 1701 królowie pruscy) nosili tytuł książąt pomorskich do 1918.

Księstwo rugijskie/rańskie (1162–1478)[edytuj | edytuj kod]

Dynastia rugijska[edytuj | edytuj kod]

1168–1325 księstwo wasalne królów Danii

Dynastia Gryfitów[edytuj | edytuj kod]

Od 1325 do książąt (zachodnio)pomorskich jako księstwo wołogosko-rugijskie, albo rugijsko-bardowskie

od 1478 w składzie ks. pomorskiego.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Opracowania[edytuj | edytuj kod]

  • Bądkowski L., Samp W., Poczet książąt Pomorza Gdańskiego, Gdańsk 1974.
  • Boras Z., Książęta Pomorza Zachodniego, Poznań 1969, 1978, 1996.
  • Bruski K., Lokalne elity rycerstwa na Pomorzu Gdańskim w okresie panowania zakonu krzyżackiego, Gdańsk 2002.
  • Kopicki E., Tabele dynastyczne, Wykazy panujących, [w:] Katalog podstawowych monet i banknotów Polski oraz ziem z historycznie z Polską związanych, T. IX, cz. I.
  • Kozłowski K., Podralski J., Poczet książąt Pomorza Zachodniego, KAW, Szczecin 1985.
  • Labuda G. (red.), Historia Pomorza, T. I-IV, Poznań-Toruń 1969–2003.
  • Myślenicki W., Pomorscy sprzymierzeńcy Jagiellończyków, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1979.
  • Rymar E., Krewni i powinowaci książąt pomorskich w źródłach średniowiecznych (XII-początek XVI w.), „ Materiały Zachodniopomorskie”, vol. XXXI.
  • Spors J., Podziały administracyjne Pomorza Gdańskiego i Sławieńsko-Słupskiego od XII do początków XIV w., Słupsk 1983.
  • Ślaski K., Podziały terytorialne Pomorza w XII-XIII w., Poznań 1960.
  • Śliwiński B., Poczet książąt gdańskich, Gdańsk 1997.

Opracowania online[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]