Hierarchizacja podmiotów administracyjnych

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Hierarchizacja podmiotów administracyjnych – sposób uporządkowania podmiotów publicznych tak, że są one uszczeblowane: organy kierownicze są nadrzędne organom kierowanym. Hierarchiczne podporządkowanie oznacza pełne podporządkowanie jednostek organizacyjnych niższych szczebli jednostkom wyższym i to podporządkowanie w układzie pionowym (np. w administracji wojskowej, prokuraturze).

Zasada hierarchicznego podporządkowania przejawia się w podwójnej zależności:

  • służbowej (nieograniczona możliwość wydawania poleceń służbowych przez organ wyższy organom niższym)
  • osobowej (organ wyższego stopnia ma prawo obsadzania stanowisk w organach bezpośrednio lub pośrednio niższych).

Zasada hierarchii charakteryzuje się następującymi cechami:

  • określona ranga jednostek organizacyjnych i poszczególnych członków
  • ranga związana jest z prawem wydawania zarządzeń albo obowiązkiem ich wykonywania
  • stosunek nadrzędności obejmuje prawo kontroli oraz uzyskiwania informacji od jednostek podległych
  • podwójna zależność - służbowa i osobowa
  • nierówności społeczne wynikające z posiadania określonej rangi

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • E. Ochendowski, "Prawo administracyjne"