Hromadśke.TV

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hromadśke.TV
Громадське телебачення
Ilustracja
Rozpoczęcie nadawania

22 listopada 2013

Format obrazu

16:9 1080p

Kraj nadawania

 Ukraina

Język

ukraiński, rosyjski

Siedziba

biuro 1310, ul. Suworowa 4/6, 01010 Kijów

Strona internetowa

Hromadśke.TV (ukr. Громадське ТБ, Громадське телебачення) – ukraińska telewizja internetowa, która rozpoczęła nadawanie 22 listopada 2013 roku[1][2]. Projekt został zaanonsowany 11 czerwca 2013 roku i zarejestrowany jako organizacja pozarządowa[3][2]. Realizację projektu sfinansowano z międzynarodowego funduszu „Widrodżennia”, środków ambasad USA i Holandii na Ukrainie oraz wsparcia dziennikarzy i dotacji mieszkańców Ukrainy[4][5]. W grudniu 2013 roku Hromadśke.TV zebrała 7,5 mln unikalnych widzów i zajęła pierwsze miejsce w rankingu telewizji internetowych Ukrainy według magazynu Forbes Ukraina[6].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Idea projektu zrodziła się u dziennikarza Roman Skrypina we wrześniu 2012 roku. Podstawą nowego zespołu byli dziennikarze telewizji TVi, którzy odeszli ze stacji w kwietniu 2013 roku na tle konfliktu z powodu zmian w strukturze własności kanału. Przyłączyli się do nich dziennikarze telewizji 1+1, kanału 5 oraz innych ukraińskich stacji. Projekt został oficjalnie ogłoszony w czerwcu 2013 roku[7]. W skład grupy założycielskiej weszło piętnastu dziennikarzy: Zurab Ałasanija, Serhij Andruszko, Julija Bankowa, Andrij Basztowy, Roman Wintoniw, Jewhen Hlibowicki, Dmytro Hnap, Natalija Humeniuk, Bohdan Kutiepow, Mustafa Najem, Marjana Pocztar, Andrij Sajczuk, Roman Skrypin, Anastasija Stańko i Danyło Janewski[2][8].

Zaplanowano, że kanał rozpocznie nadawanie we wrześniu 2013 roku[2]. Jednakże pierwsza transmisja miała miejsce 22 października 2013 roku o godzinie 14:00. Początkowo była ona planowana na 18:00, ale nastąpiła kilka godzin wcześniej z powodu decyzji ukraińskiego rządu podjętej poprzedniego dnia o zawieszeniu przygotowań do podpisania umowy stowarzyszeniowej z Unią Europejską[1]. W czasie ulicznych protestów, które wowóczas nastąpiły, liczba widzów sięgnęła 100 tys. w tym samym czasie[9]. 29 listopada dwóch dziennikarzy stacji zostało pobitych w centrum Kijowa, rozbito im kamery oraz odebrano nośniki danych z wideozapisem[10].

Na ekranie stacji goszczą nie tylko politycy opozycji i osoby publiczne, ale także przedstawiciele władz.

Z początkiem marca 2014 bloki programowe Hromadśke.TV rozpoczął transmitować państwowy kanał Pierwszy[11].

W 2015 roku zespoły „Ukrainśkiej prawdy”, Hromadśke.TV i Centr UA podjęli decyzję o utworzeniu wspólnego biura coworkingowego MediaHub, którego oficjalne otwarcie nastąpiło 27 lutego. Inicjatorem przedsięwzięcia była właścicielka „Ukraińskiej prawdy” Ołena Prytuła, dziennikarze Mustafa Najem, Serhij Łeszczenko, Roman Skrypin i aktywistka Switłana Zaliszczuk. Pomieszczenie udało się znaleźć w gmachu przedsiębiorstwa „Kijewgorstroj” w rejonie peczerskim w Kijowie[12].

Popularność[edytuj | edytuj kod]

Pod koniec października 2013 roku liczba widzów kanału sięgała 100 tys. jednocześnie[9]. Do konieca lutego 2014 roku profil Hromadśke.TV na YouTube zebrał 30 mln odsłon[13]. Pod koniec kwietnia 2014 liczba subskrybentów stacji w serwisie YouTube sięgnęła 250 tys. użytkowników[14].

Finansowanie[edytuj | edytuj kod]

W 2013 roku pierwszą transzę 88 000 hrywien do budżetu stworzonego przez kanał wpłacił fundusz „Widrodżennia” – ukraiński oddział międzynarodowego funduszu „Renaissance” (ang.  International Renaissance Foundation (IRF)), finansowanego przez amerykańskiego miliardera George’a Sorosa, należącego do sieci amerykańskiej fundacji Instytutu Społeczeństwa Otwartego (ang. Open Society Foundation); od ambasady USA otrzymano – 400 000 hrywien; od ambasady Królestwa Niderlandów – 793 000 hrywien; z prywatnych darowizn – 550 000 hrywien[6][4].

Zapowiedziany budżet Hromadśke.TV w 2014 roku wyniósł 15 mln hrywien[6]. Kanał przed upływem wyznaczonego czasu zebrał ponad milion hrywien na crowdfundingowej platformie „Spilnokoszt”[15], choć pierwotnie planowano zebrać 100 tys. (z powodu inflacji, wartość zebranej sumy spadła o 30%). Według ostrożnych szacunków, Hromadśke.TV potrzebuje około 12–15 mln hrywien rocznie – na funkcjonowanie (większość zatrudnionych pracuje jako wolni strzelcy) i rozwój[14].

Polityka redakcyjna[edytuj | edytuj kod]

Początkowo ośmiu dziennikarzy-założycieli – Roman Skrypin, Dmytro Hnap, Mustafa Najem, Julija Bankowa, Serhij Andruszko, Roman Wintoniw, Danyło Janewski i Andrij Basztowy weszło do tak zwanej „Rady programowej” – samorządu kanału, gdzie przewodniczący wybierany jest na okres jednego roku. Przewodniczącym Rady programowej Hromadśke.TV został Roman Skrypin[2][13].

Pracownicy programu wchodzą w trzy grupy emisyjne, odpowiedzialnych za produkcję rano, w ciągu dnia i wieczorem. Na każdą grupę składa się 1-2 pracowników wiodących, redaktor naczelny, drugi redaktor, producent, reżyser, inżynier dźwięku i producent liniowy, który jest zaangażowany w kwestie organizacyjne oraz koordynację osób nagrywających i przesyłających materiały wideo z miejsc wydarzeń (w tym amatorów posługujących się np. telefonami komórkowymi). Dzień roboczy pracownika wynosi 6-7 godzin. W przypadku zaistnienia nieprzewidzianych okoliczności, praca nie jest normowana[16].

Kontrowersje[edytuj | edytuj kod]

Zespół kanału został oskarżony o niekompetencję, niezdolność do prowadzenia dialogu w studiu, stronniczość opinii i nadmierną ekspresyjność diagonalną[16][14].

W lipcu 2014 roku, stacja Hromadśke.TV przerwała wywiad na żywo z Tatianą Łokszyną, rosyjską działaczką na rzecz praw człowieka i dyrektor programową moskiewskiego biura Human Rights Watch (HRW), gdy ta w rozmowie o cywilnych ofiarach konfliktu na wschodniej Ukrainie nie chciała wprost obarczyć zań winą Rosji (HRW nigdy nie podejmuje kwestii politycznej odpowiedzialności), mimo nalegań ze strony prowadzącego program, Danyła Janewskiego[17].

Nadawanie[edytuj | edytuj kod]

Kanał Hromadśke.TV nadaje całą dobę, ale bez ustalonej siatki programowej powiązanej z blokami reklamowymi – reklamy nie są nadawane Koordynacją programu zajmuje się producent linii. Programy na żywo przemieszane są z powtórkami[13]. Kanał zatrudnia około trzydziestu pracowników[13].

Przy transmisjach na żywo Hromadśke.TV korzysta z usług serwisu „Ustream”.

Regularne transmisje Hromadśke.TV prowadzone są za pośrednictwem serwisu YouTube, z którym stacja podpisała umowę partnerską, a także poprzez aplikacje multimedialne Android, iTunes i Diwan.TV.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b «Громадське телебачення» о 14:00 починає своє мовлення із євромарафону (ukr.), Ukraińska prawda (22 listopada 2013).
  2. ↑ a b c d e «Громадське ТБ»: «Все гірше, ніж ви думаєте, але надія є» (ukr.), Tełekrytyka (14 czerwca 2013).
  3. ↑ В Киеве презентовали „Громадське.ТВ”. delo.ua, 11 czerwca 2013. [dostęp 2014-04-28]. (ros.).
  4. ↑ a b Громадське.ТБ: Промiжний фiнансовий звiт 25.07.2013 – 04.12.2013 Zarchiwizowano z oryginalnego źródła 27 kwietnia 2014.
  5. ↑ О проекте «Громадське Онлайн». Информационный портал «ПрессОрг24». [dostęp 2014-04-28]. (ros.).
  6. ↑ a b c Pawło Mandryk: Как можно заработать на интернет-телевидении в Украине. Forbes.Україна, 16 stycznia 2014. [dostęp 2014-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-25)]. (ros.).
  7. ↑ Громадське ТВ: Скрыпин и его команда. МедиаНяня, 12.06.2013. [dostęp 2014-04-28]. (ros.).
  8. ↑ „PWN – Słownik języka polskiego – Uwagi szczegółowe do transkrypcji wyrazów ukraińskich – Nazwiska na -ий, -ський, -цький”.
  9. ↑ a b Громадське телебачення зараз дивиться понад 100 тис людей одночасно (ros.), Watcher (1 grudnia 2013).
  10. ↑ У Маріїнському парку побили журналістів Громадського телебачення – ЗМІ, [w:] Інтерфакс-Україна [online], 29 listopada 2013 [dostęp 2014-01-18] (ukr.).
  11. ↑ «Громадське ТБ» починає мовлення на Першому національному з трьох інформаційно-суспільних блоків (ukr.), Tełekrytyka (25 lutego 2014).
  12. ↑ Anna Hryhorasz, MediaHub: в Киеве открывают новое свободное пространство (ros.), „Insider”, luty 2015.
  13. ↑ a b c d Главред „Громадське ТВ”: Мы заняли позицию быть с народом. MIGnews.com.ua, 03-03-2014. [dostęp 2014-04-28]. (ros.).
  14. ↑ a b c Громадське телебачення: их все называли мечтателями (ros.), Ukraińska prawda (14 kwietnia 2014) Zarchiwizowano z oryginalnego źródła 2014-04-27.
  15. ↑ Підтримай Громадське (ukr.).
  16. ↑ a b Tymur Worona: Как устроено «Громадське.ТВ»: цифры, деньги, люди. AIN.ua, 6 lutego 2014. [dostęp 2014-04-28]. (ros.).
  17. ↑ Few Want To Take Responsibility As Civilian Casualties Add Up In Ukraine War (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Hromadśke.TV&oldid=72679670”