Huiwen

Huiwen

慧文

Huiwen
Data śmierci	VI wiek
Szkoła	tiantai
Następca	Nanyue Huisi
Zakon	mahajana

Huiwen (慧文; VI w.) – chiński buddysta, uważany za prekursora szkoły tiantai.

Życiorys

O jego życiu i jego naukach niewiele dziś wiadomo. Pochodził z rodziny Gao (高) z rejonu Bohai w prowincji Szantung. Wspominany jest w dwu tekstach: wstępie Guandinga do Mohe zhiguan autorstwa Zhiyi oraz w Fozu tongji – trzynastowiecznej biograficznej pracy szkoły tiantai. Pierwszy tekst opisuje go jako niezrównanego mistrza medytacji w rejonie rzek Żółtej i Huai podczas panowania cesarza Wen Xuan Di (文宣帝) (550-559 (Gao Yang 高洋) z dynastii Północnej Qi, który w swoim rozumowaniu polegał na tekście Dazhi du lun Nagardżuny (skt Nāgārjuna).

Z drugiego tekstu wynika, iż szybko zaakceptował nauki Doskonałego Pojazdu (mahajany?) i spontanicznie sam z siebie osiągnął oświecenie. Swoje głębokie zrozumienie Dharmy osiągnął czytając słynny komentarz Nagardżuny do tzw. długiego rozdziału (chin. Dazhi du lun) Sutry Mahapradżniaparamity, a następnie jego Mādhyamika śastra, gdy przeczytał następującą gāthę:

Wszystkie przyczynowo stworzone rzeczy (skr. yaḥ pratītyasamutpādaḥ)

Nazywam pustką; (skr. śūnyatāṃ tāṃ pracakṣmahe)

Są one tylko fałszywymi nazwami (skr. sā prajñaptirupādāya)

I to jest znaczenie środkowej drogi (skr. pratipad saiva madyamā).

Jest uważany za pierwszego patriarchę szkoły tiantai (lub drugiego po Nagardżunie). Jego uczniem był Nanyue Huisi, który swoją wiedzę przekazał mistrzowi Zhiyi.

Bibliografia

• Paul L. Swanson. Foundations of T'ien-t'ai Philosophy. Asian Humanities Press. [Brak miejsca wydania], 1989 ISBN 0-89581-919-8
• Kenneth Ch'en. Buddhism in China. A Historical Survey. Princeton University Press. Princeton, 1973. ISBN 0-691-00015-8