Instytut Stosunków Międzynarodowych (Praga)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Instytut Stosunków Międzynarodowych
Ústav mezinárodních vztahů
Logo
Ilustracja
Państwo

 Czechy

Data utworzenia

1957

Dyrektor

Mats Braun(inne języki)

zastępca Dyrektora

Jakub Eberle
Jiří Mach

Adres
ul. Nerudova 3, Praga
Położenie na mapie Pragi
Mapa konturowa Pragi, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Instytut Stosunków Międzynarodowych”
Położenie na mapie Czech
Mapa konturowa Czech, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Instytut Stosunków Międzynarodowych”
Ziemia50°05′17,86″N 14°24′04,94″E/50,088294 14,401372
Strona internetowa

Instytut Stosunków Międzynarodowych (cz. Ústav mezinárodních vztahů, ang. Institute of International Relations Prague, IIR) – jednostka publiczna prowadząca badania w zakresie stosunków międzynarodowych z siedzibą w Pradze. Założycielem IIR jest Ministerstwo Spraw Zagranicznych Czech. Ono także w głównej mierze odpowiada za jego finansowanie.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze plany założenia niezależnego, działającego pod auspicjami MSZ, ośrodka pochodziły jeszcze sprzed przewrotu komunistycznego 1948. W 1957 powstał Instytut ds. Polityki Międzynarodowej i Ekonomii (cz. Ústav pro mezinárodní politiku a ekonomii, ÚMPE). Początkowo mieścił się w dzielnicy Bubeneč, następnie został przeniesiony do Pałacu Lobkowicza, gdzie mieścił się do 1970[1].

Podczas Praskiej Wiosny część pracowników Instytutu zaangażowała się w proces reform. W efekcie podczas tzw. normalizacji w 1970 ÚMPE przekształcono w Instytut Stosunków Międzynarodowych, a część nieprawomyślnych pracowników bądź wyrzucono, bądź sami wyjechali za granicę. Instytut przeniesiono do budynku U Białego Konika (U Bílého koníčka) na ulicy Nerudovej na Małej Stranie, gdzie mieści się do dzisiaj. Mimo nacisków politycznych Instytut starał się prowadzić możliwie niezależne badania, pozostając w kontakcie z zagranicznymi ośrodkami. Jego biblioteka posiadała najbogatszy i najaktualniejszy w Czechosłowacji zbiór publikacji w zakresie stosunków międzynarodowych. Była jednak dostępna jedynie dla zawodowych badaczy posiadających specjalną przepustkę[1].

Po 1989, w wyniku przemian aksamitnej rewolucji, doszło do istotnych zmian personalnych w Instytucie, jego dezideologizacji i depolityzacji. Istotna była w tym rola prof. Otta Picka, dyrektora w latach 1994–1998[1]. Od 1997 do 2007 pod auspicjami IIR funkcjonowała Akademia Dyplomatyczna[2]. Od 2007 Instytut działa w oparciu Ustawę z 2005 o publicznych instytucjach badawczych[3].

Struktura[edytuj | edytuj kod]

Instytut posiada trzy organy: dyrektora, zarząd i radę nadzorczą. Na podstawie statutu funkcjonują także komisja ds. pracowniczych, komisja etyczna i rada redakcyjna. Dyrektorem Instytutu od 2023 jest Mats Braun(inne języki), zaś jego zastępcami Jakub Eberle (ds. badań) i Jiří Mach (ds. organizacyjnych). Dyrektor odpowiada za wszystkie kwestie niezastrzeżone dla pozostałych organów lub założyciela IIR, tj. MSZ Czech. Powołuje go minister spraw zagranicznych na wniosek rady IIR[4].

Do kompetencji rady Instytutu należy m.in.: przedstawianie kandydata na dyrektora, przyjmowanie budżetu, przepisów wewnętrznych, raportów rocznych, wyznaczania kierunków badawczych[4].

Działalność[edytuj | edytuj kod]

Działalność IIR skupia się przede wszystkim na prowadzeniu badań i pracy naukowej oraz ich popularyzacji. Realizuje dwa rodzaje badań: teoretyczno-metodologiczne oraz praktyczne, mogące być stosowane przez czeski MSZ i inne instytucje odpowiedzialne za prowadzenie polityki zagranicznej[5].

W skład działu badań wchodzą: Centrum Bezpieczeństwa Europejskiego, Centrum Integracji Europejskiej, Centrum Polityki Energetycznej, Centrum Globalnej Ekonomii Politycznej, Centrum Prawa Międzynarodowego, Centrum Stosunków UE-Azja[4].

Instytut prowadzi także działalność wydawniczą. Publikuje monografie, wydawnictwa dotyczące polityki zagranicznej Czech, dwa recenzowane periodyki: Mezinárodní vztahy i New Perspectives oraz czasopismo popularyzatorskie Mezinárodní politika.

Czasopismo Mezinárodní vztahy (Stosunki Międzynarodowe) założono w 1966 jako kwartalnik. Stracił istotnie na znaczeniu w czasach normalizacji. Obecnie na jego łamach mogą publikować czescy i zagraniczni naukowcy[6]. New Perspectives (Nowe Perspektywy) założono w 1993 pod nazwą Perspectives, pod którą funkcjonował do 2015. Jego celem jest przedstawianie po angielsku tekstów na temat Europy Środkowej autorstwa badaczy z regionu[1]. Mezinárodní politika (Polityka Międzynarodowa) powstała w 1956, zyskując w latach 60. znaczną renomę. Czasopismo zostało zamknięte w grudniu 1969. Wznowiono je w 1990. Obecnie ukazuje się on-line[7].

W Instytucie funkcjonuje także biblioteka. W jej zasobach na koniec 2016 znajdowało się 84 600 książek i 419 czasopism[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Petr Drulák, Petr Kratochvíl, 50 let českého výzkumu mezinárodních vztahů: od ÚMPE k ÚMV, Praha: Ústav mezinárodních vztahů, 2007, ISBN 978-80-86506-64-7, OCLC 247489592 [dostęp 2020-06-28] (cz.).
  2. Karel Schelle, Jaromír Tauchen, Encyklopedie českých právních dějin, 2015, ISBN 978-80-7380-569-2, OCLC 953824143 [dostęp 2020-06-28] (cz.).
  3. 341/2005 Sb. Zákon o veřejných výzkumných institucích [online], Zákony pro lidi, 13 września 2005 [dostęp 2020-06-28] (cz.).
  4. a b c Organizační struktura - Ústav mezinárodních vztahů [online], www.iir.cz [dostęp 2020-06-28] [zarchiwizowane z adresu 2019-11-15] (cz.).
  5. Výzkum na ÚMV - Ústav mezinárodních vztahů [online], iir.cz [dostęp 2020-06-28] [zarchiwizowane z adresu 2019-11-15] (cz.).
  6. Jaroslav Šedivý, Mezinárodní vztahy. První pokus o odborný čtvrtletník k nové Vědní disciplíne [online], 2007 [dostęp 2020-06-28] (cz.).
  7. Mezinárodní politika - Ústav mezinárodních vztahů [online], www.iir.cz [dostęp 2020-06-28].
  8. A Brief Guide [online], dokumenty-iir.cz, maj 2017, s. 42 [dostęp 2020-06-28] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Petr Drulák, Petr Kratochvíl i inni, 50 let českého výzkumu mezinárodních vztahů: od ÚMPE k ÚMV. Praha: Nakladatelství ÚMV, 2007, ISBN 978-80-86506-64-7.
  • Karel Schelle, Jaromír Tauchen (red.), Encyklopedie českých právních dějin. Plzeň: Vydavatelství a nakladatelství Aleš Čeněk, s.r.o. v koedici s Key Publishing, 2015, ISBN 978-80-7380-569-2.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]