Internet na Kubie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Internet na Kubie jest ściśle kontrolowany przez tamtejsze organy bezpieczeństwa, swoją strukturą przypominając intranet[1]. Kubańskie władze utrzymują, że przyczyny ograniczonego dostępu do Internetu mają wyłącznie „charakter technologiczny i finansowy” i wynikają z amerykańskich sankcji[2], co jednak podważa opozycja, wskazując na cenzurę treści[3].

Według oficjalnych statystyk, pod koniec 2012 roku na Kubie było 2,87 miliona zarejestrowanych użytkowników Internetu (wliczając osoby z dostępem w miejscu pracy, nauki itp.) i 834 tysiące komputerów, z czego pół miliona podłączonych do sieci[4]. Różne szacunki z 2015 roku podają, że dostęp do Internetu posiada od 3 do 25% mieszkańców kraju[5]. Rząd Kuby prowadzi własną strategię rozpowszechniania Internetu, którą chce objąć całą ludność kraju do 2020 roku[6].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pracownia komputerowa na Uniwersytecie Nauk Informatycznych w Hawanie
Liczba użytkowników internetu na Kubie

Kuba swoją domenę .cu otrzymała w 1992 roku. Rozwój infrastruktury niezbędnej do korzystania z Internetu na Kubie był jednak mocno ograniczony przez nałożoną w latach 60. XX wieku przez USA blokadę gospodarczą kraju[3], na dodatek w styczniu 2004 wprowadzono ustawę ograniczającą dostęp do Internetu obywatelom Kuby[7]. W 2008 roku podpisano kontrakt na budowę połączenia światłowodowego długości 1550 km i łącznej przepustowości 640 Gb/s z wenezuelskiego stanu Vargas do prowincji Santiago de Cuba – podwodny światłowód położono w 2010 i uruchomiono w maju 2013[3]. Do tego czasu internet był dostępny głównie w hotelach, kafejkach, szkołach i zakładach pracy lub poprzez łącza satelitarne, co wiązało się z niską prędkością i wysokimi opłatami[1][8]. Podłączenie do sieci, realizowane przez państwowego operatora ETECSA za pomocą modemów telefonicznych[9], wymagało specjalnego pozwolenia, wydawanego jedynie przedstawicielom niektórych zawodów (np. pracownikom mediów)[10]. Niektórzy Kubańczycy prosili zagranicznych turystów o wysyłanie e-maili, zapisanych na pamięciach USB, spoza Kuby[11].

Od 2013 roku rząd kubański prowadzi działania mające na celu upowszechnienie dostępu do Internetu. W tym celu w czerwcu 2013 uruchomiono 118 państwowych kafejek internetowych w ramach usługi pod nazwą „Nauta”[12][13]. Łącznie w nowo otwartych ośrodkach udostępniono 419 komputerów, za pomocą których z sieci korzystało około 1000 osób dziennie. Według szacunków ETECSA, liczba użytkowników, którzy zyskali w ten sposób dostęp do sieci wyniosła ponad 100 tys. osób w czasie pierwszych dwóch miesięcy od utworzenia punktów, w tym 60 tys. osób z dostępem do „światowych zasobów Internetu”[4]. Opłaty za korzystanie z nich wciąż były jednak wysokie, użytkownicy chcący z nich skorzystać musieli podpisywać oświadczenie, że nie będą prowadzić w ten sposób działań mogących zaszkodzić „gospodarce, suwerenności i bezpieczeństwu narodowemu” Kuby, a do tego niektóre portale zostały objęte całkowitą cenzurą[9].

W 2014 roku Cubacel, kubański operator telefonii komórkowej, rozpoczął wdrażanie dostępu do poczty e-mail za pomocą telefonów komórkowych[14]. W marcu 2015 roku rząd Kuby wydał zgodę na uruchomienie z inicjatywy artysty Kcho publicznego hotspotu w Hawanie[5]. Kilka miesięcy później, w lipcu, po wcześniejszej zapowiedzi rzecznika operatora ETECSA[2], w całym kraju udostępniono 35 takich punktów nadzorowanych przez władze oraz wprowadzono obniżkę stawek w istniejących kafejkach[15]. Wcześniej wielu mieszkańców Hawany łączyło się z Internetem poprzez biznesowe sieci Wi-Fi, ponadto w niektórych jej dzielnicach istniały nielegalne sieci dostępowe[5]. W 2016 roku ETECSA zapowiedziała uruchomienie dostępu do szerokopasmowego Internetu w jednej z hawańskich dzielnic, z możliwością rozszerzenia zasięgu na dwie kolejne[16].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Aleksander Kiszniewski: Internet na Kubie wreszcie dostępny. technowinki.onet.pl, 2013-01-22. [dostęp 2016-09-21].
  2. ↑ a b Kuba: władze rozszerzają dostęp obywateli do bezprzewodowego internetu. wiadomosci.onet.pl, 2015-06-18. [dostęp 2016-09-21].
  3. ↑ a b c PAP: Internet na Kubie. Dostęp niby powszechny, ale koszty ogromne. money.pl, 2013-08-29. [dostęp 2016-09-21].
  4. ↑ a b tierralatina.pl: Ponad 100 tys. Kubańczyków skorzystało już ze zliberalizowanego przez reżim braci Castro dostępu do internetu. Mimo że ceny wciąż należą do najwyższych na świecie.. tierralatina.pl, 2013-08-30. [dostęp 2016-09-21].
  5. ↑ a b c Kuba otwiera sie na internet. W Hawanie powstanie pierwszy publiczny punkt Wi-Fi. tvn24bis.pl, 2015-03-17. [dostęp 2016-09-21].
  6. ↑ Maciej Stasiński: Kuba łączy się ze światem. wyborcza.pl, 2015-07-03. [dostęp 2016-09-21].
  7. ↑ OXFORD Wielka Encyklopedia Świata. T. 8: Koronieck – Lipieck. Poznań: Oxford Educational, 2004, s. 105. ISBN 83-7325-540-0.
  8. ↑ Magdalena Stachula: Telekomunikacja na Kubie. dipol.com.pl, 2009-09-03. [dostęp 2016-09-21].
  9. ↑ a b Iwona Krawczyk: Utrudniony dostęp do internetu na Kubie. rp.pl, 2013-08-06. [dostęp 2016-09-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-23)].
  10. ↑ Michał Chrobot: Kuba pozostanie internetowym skansenem. Dostęp do sieci kosztuje tam krocie. komputerswiat.pl, 2013-05-29. [dostęp 2016-09-21].
  11. ↑ PAP: Internet na Kubie. Trudno dostępny i bardzo drogi. polskieradio.pl, 2013-08-06. [dostęp 2016-09-21].
  12. ↑ Tomasz Zalewski: Ekonomiczna odwilż na Kubie. pb.pl, 2013-05-30. [dostęp 2016-09-21].
  13. ↑ Joanna Liana: Kuba: Szerszy dostęp do Internetu w wyznaczonych ośrodkach publicznych. pl.globalvoices.org, 2013-07-17. [dostęp 2016-09-21].
  14. ↑ Internet na Kubie to luksus. Komuniści postanowili to zmienić. forsal.pl, 2014-09-29. [dostęp 2016-09-21].
  15. ↑ Kuba otwiera się na internet: 35 hot spotów Wi-Fi w całym kraju. wirtualnemedia.pl, 2015-07-06. [dostęp 2016-09-21].
  16. ↑ Kuba będzie mieć pierwszy szerokopasmowy internet. technowinki.onet.pl, 2016-02-05. [dostęp 2016-09-21].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Internet_na_Kubie&oldid=66238768”