Izgrzyca przyziemna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Izgrzyca przyziemna
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

wiechlinowate

Rodzaj

izgrzyca

Gatunek

izgrzyca przyziemna

Nazwa systematyczna
Danthonia decumbens (L.) DC.
J. B. P. A. M. de Lamarck & A. P. de Candolle, Fl. franç. ed. 3, 3:33. 1805
Synonimy
  • Festuca decumbens L.
  • Sieglingia decumbens Lam[3]

Izgrzyca przyziemna[4][5] (Danthonia decumbens DC.) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych. Znany też jako trójząb przyziemny[5]. Występuje na terenie całej Europy, a Afryce Północnej (Algieria, Maroko, Tunazja, Azory, Madera), w Turcji i Gruzji[3]. W Polsce pospolity, zwłaszcza we wschodniej części kraju[6].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Kwiatostan
Owłosiona pochwa liściowa
Pokrój
Trawa trwała gęstokępkowa.
Łodyga
Źdźbła wzniesione, pokładające się lub rozesłane, wysokości do 60 cm, cienkie, 1-3 kolankowe, gładkie i nieowłosione. Dosyć sztywne.
Liście
Pochwa liściowa na stronie grzbietowej zaokrąglona i luźno owłosiona. Brak języczka. Blaszki liściowe szerokości 2-4 mm, długości 2-20 cm, płaskie lub lekko zwinięte. Ku górze lekko szorstkie.
Kwiaty
Wiechy wąskie, wzniesione. Długości do 6 cm, z szorstkimi, wzniesionymi lub nieco rozpostartymi gałązkami, 1-3 kłosowe.

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Preferuje głównie ubogie murawy krzemianowe. Można ją spotkać na obrzeżach lasów. Kwitnie od czerwca do sierpnia.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-12-30] (ang.).
  3. a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-05-01].
  4. Zbigniew Mirek i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 69, ISBN 978-83-62975-45-7.
  5. a b Jakub Mowszowicz: Pospolite rośliny naczyniowe Polski. Wyd. czwarte. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 559. ISBN 83-01-00129-1.
  6. Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, Adam Zając, Maria Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 188, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jürke Grau, Bruno P. Kremer, Bodo M. Möseler, Gerhard Rambold, Dagmar Triebel: Gräser. Monachium: Mosaik Verlag GmbH, 1984.