Józef Mencel
| Data urodzenia |
1871 |
|---|---|
| Data śmierci |
28 grudnia 1955 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
1899 |
| Odznaczenia | |
| |
Józef Mencel (ur. 1871, zm. 28 grudnia 1955[1]) – polski duchowny rzymskokatolicki.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Święcenia kapłańskie przyjął w 1899 jako kapłan archidiecezji wrocławskiej. Był kuratusem, a od 1908 proboszczem utworzonej wówczas Najświętszego Serca Pana Jezusa w Chudobie (jego następcą był bratanek, ks. Antoni Mencel)[2]. Był także dziekanem oleskim[3]. Zmarł w 1955[4].
Odznaczenia i ordery[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (22 lipca 1952)[5]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Andrzej Hanich, Wokół podróży biskupa katowickiego Stanisława Adamskiego do Wrocławia i po Śląsku Opolskim w maju i czerwcu 1945 roku (wybór dokumentów), [w:] Studia Śląskie, tom 68 (2009), s. 283.
- ↑ Parafialny jubileusz w Chudobie. lasowice.eu. [dostęp 2018-03-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-11)].
- ↑ Kościół p.w. Trójcy Świętej w Ciasnej. ciasna.pl. [dostęp 2018-03-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-25)].
- ↑ Kapłani – intencje na grudzień. oremus.diecezja.opole.pl. [dostęp 2018-03-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-11)].
- ↑ M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1142 „za działalność społeczną”.