Język ten’edn
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
365 (2007–2014)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 3 zdecydowanie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | tnz | ||
| IETF | tnz | ||
| Glottolog | tong1308 | ||
| Ethnologue | tnz | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język ten’edn, także: maniq, mos, tean-ean, ten’en, tonga, tonga-mos – język austroazjatycki używany w Tajlandii (prowincje Phatthalung, Trang, Satun, Songkhla) i Malezji. Należy do grupy języków aslijskich[1].
Liczba użytkowników: 365 (2007–2014). Nie wykształcił piśmiennictwa[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Ten’edn, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-08-02] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).