Jacobus Bontius
Jacobus Bontius (Jacob de Bondt) (ur. 1592 w Lejdzie, zm. 30 listopada 1631 w Batawii[1]) – holenderski lekarz, pionier medycyny tropikalnej. Autor czterotomowej publikacji De medicina Indorum. Za pośrednictwem pracy Historiae naturalis et medicae Indiae orientalis upowszechnił na gruncie zachodnim określenie „orang hutan”[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Lejdzie jako najmłodsze dziecko lekarza Gerarda Bontiusa (1536–1599), profesora na Uniwersytecie w Lejdzie. W 1614 r. uzyskał doktorat z medycyny na Uniwersytecie w Lejdzie[1].
De medicina Indorum (1642)[edytuj | edytuj kod]
Spostrzeżenia medyczne Bontiusa zostały opublikowane pośmiertnie. Obejmują one pierwszy opis medyczny choroby beri-beri[3]. W 1628 r. odnotował epidemię czerwonki na Jawie[4]. Drugie wydanie z 1658 r., opracowane przez Willema Piso, zostało poszerzone o informacje medyczne z regionu Ameryk[5],
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b BontiusJ [online], The National Herbarium [dostęp 2020-04-22] [zarchiwizowane z adresu 2016-12-06] (ang.).
- ↑ Paulette Dellios, A lexical odyssey from the Malay World, „Journal of Pidgin and Creole Languages”, 2008 (ang.). (23:1)
- ↑ David W. McCandless, Thiamine Deficiency and Associated Clinical Disorders (2009), s. 31; Google Books (ang.).
- ↑ Abhay Kumar Singh, Modern World System and Indian Proto-Industrialization: Bengal 1650–1800 (2006), s. 682; Google Books (ang.).
- ↑ Donald F. Lach, Edwin J. Van Kley, Asia in the Making of Europe, Volume III: A Century of Advance. Book 1 (1998), s. 457; Google Books (ang.).