Jan Pękosławski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Jan Tomasz Pękosławski (ur. ok. 1877, zm. 1944[1]) – polski polityk, faszystowski działacz polityczny oraz ideolog. Założyciel i jedna z naczelnych postaci Pogotowia Patriotów Polskich.

W II Rzeczypospolitej związany był z Polskim Stronnictwem Chrześcijańskiej Demokracji, jednak po wyborach parlamentarnych 1922 wystąpił z partii, co miało być spowodowane zniechęceniem wobec kulisów wyborczych. Rozczarowanie rozciągało się na cały parlamentaryzm, który oskarżał o bałagan, kłótliwość, klikowość i małostkowość. Sejmokracji przeciwstawiał rząd „bezpartyjny, fachowy i stały”, a zarazem „bezwzględny i energiczny”. Z tego powodu założył jesienią 1922 wzorowane na partiach faszystowskich Pogotowie Patriotów Polskich[2][3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Publikacje Jana Pękosławskiego w serwisie Polona.pl. Polona.pl. [dostęp 2022-06-08]. (pol.).
  2. Jarosław Tomasiewicz, Paramilitarne struktury i działalność spiskowo-bojowa polskiej prawicy 1918-1933, „Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka”, 2, 2016 [zarchiwizowane z adresu] (pol.).
  3. Maciej Motas, Jan Pękosławski i Pogotowie Patriotów Polskich [online], www.mysl-polska.pl [dostęp 2020-06-23] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-23] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Czesław Brzoza: Polska w czasach niepodległości i II wojny światowej. Warszawa: Świat Książki, 2001. ISBN 83-85719-35-0.
  • Jarosław Tomasiewicz, Naprawa czy zniszczenie demokracji? Tendencje autorytarne i profaszystowskie w polskiej myśli politycznej 1921–1935, Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2012, s. 64–68, ISBN 978-83-226-2125-7, OCLC 840309973.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]