Jan Stefan Dębowski

Jan Stefan Dębowski
	porucznik rezerwy lekarz weterynarii
Data i miejsce urodzenia	25 grudnia 1892 ; Kraków
Data śmierci	po 3 kwietnia 1940
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Stanowiska	lekarz weterynarz
	Odznaczenia

Jan Stefan Dębowski (ur. 25 grudnia 1892 w Krakowie, zm. w kwietniu 1940^[1]) – polski lekarz weterynarii, porucznik rezerwy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Jana i Teresy z Karskich. Podczas I wojny światowej walczył w szeregach armii austriackiej na froncie rosyjskim i w Serbii, w wojnie 1918-1919 w Wojsku Polskim. Podczas wojny polsko-bolszewickiej w 3 Dywizjonie Artylerii Konnej, uczestniczył w obronie Lwowa, gen. Tadeusz Rozwadowski nadał mu odznakę pamiątkową "Orlęta". W 1922 został przeniesiony do rezerwy i przydzielony do Szpitala Koni nr. 8, w tym samym roku uzyskał dyplom ukończeni Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie. Będąc porucznikiem rezerwy zamieszkał w Grybowie, był powiatowym lekarzem weterynarii w Brzesku, pełnił również funkcję inspektora w krakowskim urzędzie wojewódzkim. Zmobilizowany w sierpniu 1939 walczył w kampanii wrześniowej na froncie wschodnim, do niewoli sowieckiej dostał się prawdopodobnie pod Janowem Lubelskim. Osadzony w obozie w Kozielsku, został wymieniony na liście wywózkowej NKWD z 3 kwietnia 1940. Zamordowany w kwietniu 1940 w Katyniu^[2]^[3].

Podczas ekshumacji w Lesie Katyńskim jego zwłoki opisano pod numerem AM-2077, przy zwłokach znaleziono dowód osobisty, medalion i kartę szczepień.