Jaskinia Filipczańska Niżnia
49°16′26″N 20°04′38″E/49,273917 20,077139| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
14 m |
| Deniwelacja |
1,5 m |
| Wysokość otworów |
1193 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
163 m |
| Ekspozycja otworów |
ku S |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.B-24.04 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°16′26″N 20°04′38″E/49,273917 20,077139
| |
Jaskinia Filipczańska Niżnia – jaskinia w Dolinie Filipka w Tatrach Wysokich. Wejście do niej położone jest w skałce pod szczytem Filipczańskiego Wierchu, w pobliżu Groty Filipczańskiej Wyżniej i Groty Filipczańskiej nad Mostkiem, na wysokości 1193 metrów n.p.m.[1][2] Długość jaskini wynosi 14 metrów, a jej deniwelacja 1,5 metra[3].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi obszerna nyża znajdująca się zaraz za dużym otworem wejściowym. Odchodzi z niej idący w górę 6-metrowy korytarzyk[4].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini można spotkać nacieki grzybkowe. Ściany są mokre, rosną na nich mchy i porosty[5].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia jest znana od dawna. Jej opis i plan sporządzili w lipcu 2000 roku A. Gajewska i K. Recielski[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część IV. Walentkowa Przełęcz – Przełączka pod Zadnim Mnichem. Warszawa: Spółdzielczy Instytut Wydawniczy „Kraj”, 1951, s. 23
- ↑ Tatry polskie. Mapa topograficzna 1:10 000. Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego WP, Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe, 1984
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 16 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-16].
- ↑ a b Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-05-29].
- ↑ Jerzy Grodzicki [red.], Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego. Jaskinie Doliny Kondratowej, Bystrej, Goryczkowej, Kasprowej, Jaworzynki oraz Jaskinie Polskich Tatr Wysokich, PTPNoZ, Warszawa, 2002.