Jaskinia w Zielonym Dole

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jaskinia w Zielonym Dole
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Kraków, Las Wolski

Właściciel

Lasy Państwowe

Długość

5,5 m

Głębokość

0 m

Wysokość otworów

294 m n.p.m.

Ekspozycja otworów

ku północnemu zachodowi

Kod

J.BK-03.13

Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, po lewej znajduje się punkt z opisem „Jaskinia w Zielonym Dole”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Jaskinia w Zielonym Dole”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Jaskinia w Zielonym Dole”
Ziemia50°03′49″N 19°51′07″E/50,063667 19,852056
Strona internetowa

Jaskinia w Zielonym Dole lub Schronisko w Zielonym Dole I – jaskinia w skale Wolski Murek w Lesie Wolskim w Krakowie[1]. Pod względem geograficznym znajduje się w mezoregionie Pomost Krakowski, będącym częścią makroregionu Bramy Krakowskiej[2].

Opis obiektu[edytuj | edytuj kod]

Obiekt znajduje się na Woli Justowskiej (obecnie jest to należąca do Krakowa Dzielnica VII Zwierzyniec), w parowie Zielony Dół, powyżej ulicy Zielony Dół. Górny koniec ulicy biegnie przy samym obrzeżu Lasu Wolskiego[3]. Od ulicy do skały Wolski Murek prowadzi znakowana ścieżka Krakowskiego Szlaku Wspinaczkowego, skała to jest bowiem obiektem wspinaczki skalnej. Niewielki otwór jaskini znajduje się u jej północno-zachodnich podnóży, po orograficznie prawej stronie parowu[1].

Otwór znajduje się pod niewielkim okapem. Na ciasnym korytarzu za otworem znajduje się zacisk, za którym na lewo biegnie 3-metrowej wysokości szczelina. Odchodzą od niej na powierzchnię szczeliny, ale dla człowieka zbyt ciasne[1].

Skały, w których powstała jaskinia, to gruboławicowe wapienie z jury późnej. W początkowej, oświetlonej światłem słonecznym części jaskini rosną glony i porosty. Jaskinia jest sucha, w głębi ciemna. Występują w niej pająki[1].

Szczelina znana była od dawna. Po raz pierwszy zaznaczył ją T. Fischer na szkicu Panieńskich Skał w 1938 roku. Jej dokumentację opracowali M. Pruc, J. Baryła i P. Malina w 1999 r.[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Janusz Baryła, Mariusz Szelerewicz, Marcin Pruc, Jaskinia w Zielonym Dole, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2019-11-20].
  2. Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa, Wyd. Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2
  3. Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2019-10-29].