Jaskrota wilcza
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
jaskrota wilcza |
| Nazwa systematyczna | |
| Letharia vulpina (L.) Hue Nouvelles archives du Museum d'Histoire Naturelle, Paris, 4 Série 1: 57 (1899) | |
Jaskrota wilcza (Letharia vulpina (L.) Hue) – gatunek grzybów z rodziny tarczownicowatych (Parmeliaceae)[1]. Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do porostów[2].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Letharia, Parmeliaceae, Lecanorales, Lecanoromycetidae, Lecanoromycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy gatunek ten zdiagnozowany został w 1753 r. przez K. Linneusza jako Lichen vulpinus (porost lisi), do rodzaju Letharia przeniósł go w 1889 r. Auguste-Marie Hue i nazwa ta według Index Fungorum jest prawidłowa[1]. Nazwa polska według Krytycznej listy porostów i grzybów naporostowych Polski[2]. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był także jako jaskrota lisia.
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Najliczniej występuje w Ameryce Północnej i Europie, ale opisano stanowiska tego gatunku również w Ameryce Południowej (w Kolumbii), Azji i Afryce[3]. W Polsce stwierdzono występowanie tylko w Sudetach, w okolicach Zielonej Góry, ale liczniej występuje w czeskich Sudetach, możliwe jest też odszukanie tego gatunku w Tatrach. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status RE – regionalnie wymarły[4].
Rośnie na korze drzew szpilkowych i na starym drewnie, szczególnie często na usychających gałązkach[5].
Znaczenie[edytuj | edytuj kod]
Zawiera silnie trujący kwas wulpinowy, z tego też powodu dawniej z porostu tego sporządzano trutki dla dzikich zwierząt, głównie dla lisów[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum. [dostęp 2014-04-25]. (ang.).
- ↑ a b Wiesław Fałtynowicz: The Lichenes, Lichenicolous and allied Fungi of Poland.Krytyczna lista porostów i grzybów naporostowych Polski. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2003. ISBN 83-89648-06-7.
- ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2014-04-18].
- ↑ Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
- ↑ a b Hanna Wójciak: Porosty, mszaki, paprotniki. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2010. ISBN 978-83-7073-552-4.