Jerzy Napiórkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Napiórkowski
Data i miejsce urodzenia

27 lipca 1943
Warszawa

Data i miejsce śmierci

3 lutego 2019
Warszawa

Miejsce spoczynku

cmentarz Bródnowski

Zawód, zajęcie

menedżer, urzędnik państwowy, działacz partyjny

Stanowisko

wiceminister finansów (1986–1990)

Partia

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Grób Jerzego Napiórkowskiego na cmentarzu Bródnowskim

Jerzy Napiórkowski (ur. 27 lipca 1943 w Warszawie[1], zm. 3 lutego 2019[2] tamże[3]) – polski menedżer, urzędnik państwowy i działacz partyjny, w latach 1986–1990 podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Marcelego i Rozalii[3]. Był słuchaczem rocznego Studium Politycznego Kadr Naczelnej i Centralnej Administracji Państwowej. W 1968 wstąpił do PZPR, należał do Wojewódzkiego Komitetu Kontroli Partyjnej w Warszawie (1984–1986) i do Prezydium WKKR PZPR (1986–1989). Od 1983 kierował Izbą Skarbową w Warszawie[1]. Od 5 grudnia 1986 do 21 września (lub do grudnia[1]) 1990 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów.

W 1992 został zatrzymany przez Amerykanów[4] w związku z zarzutami o udział tzw. aferze karabinowej (dotyczącej nielegalnego handlu bronią z Irakiem na początku lat 90.)[5]. Był w tej sprawie oskarżony w procesie karnym[6], ostatecznie uniewinniono go[4]. Od 1994 do 1997 pozostawał dyrektorem generalnym Universalu[7], następnie kierował przedsiębiorstwem Post Scriptum, wydającym lewicowy tygodnik „Fakty”[8]. W 1998 związał się ze spółką ASC należącą do Sobiesława Zasady[9]. Później został szefem rady nadzorczej firmy Megagaz (budującej fragment gazociągu jamalskiego i tworzącej konsorcjum budującego fragment Rurociągu „Przyjaźń”)[10]. Zasiadł także w Komisji Budżetowej Polskiego Komitetu Olimpijskiego[11]. Zmarł 3 lutego 2019.

Zeznawał jako świadek w sprawie tzw. afery alkoholowej przed Trybunałem Stanu[12].

Pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 42M-1-7)[13].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. ipn.gov.pl. [dostęp 2020-03-25].
  2. Jerzy Napiórkowski, Warszawa, 08.02.2019 - nekrolog [online], nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 2020-03-25].
  3. a b Jerzy Napiórkowski. rejestry-notarialne.pl.
  4. a b Sąd i rząd. wyborcza.pl, 18 października 1993. [dostęp 2020-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 marca 2020)].
  5. Wojciech Sumliński: Rurociąg przyjaciół. wprost.pl, 6 czerwca 2004. [dostęp 2020-03-25].
  6. Afera karabinowa. rp.pl, 13 października 1993. [dostęp 2020-03-25].
  7. Michał Matys: Historia o Dariuszu Przywieczerskim – reportaż. wyborcza.pl, 27 lutego 1999. [dostęp 2020-03-25].
  8. Andrzej Kublik: Nowym importerem Łady firma związana z Sobiesławem Zasadą. wyborcza.pl, 11 grudnia 2003. [dostęp 2020-03-25].
  9. Andrzej Kublik: Napiórkowski u Zasady. wyborcza.pl, 9 grudnia 1998. [dostęp 2020-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 marca 2020)].
  10. Milena Orłowska: Wyrok w sprawie trzeciej nitki. gazeta.pl, 25 września 2009. [dostęp 2020-03-25].
  11. Mariusz Kamiński: Rysiu, Grzesiu i nowy minister sportu. wp.pl, 20 października 2009. [dostęp 2020-03-25].
  12. Spowiedź wiceministrów. wyborcza.pl, 21 grudnia 1996. [dostęp 2020-03-25].
  13. Jerzy Napiórkowski, Warszawa, 08.02.2019 - nekrolog [online], nekrologi.wyborcza.pl, 8 lutego 2019 [dostęp 2020-05-01].