Jerzy Rawa
Jerzy Rawa herbu Pilawa (zm.ok.1667) – rotmistrz rajtarii, kapitan dragonii.
Pochodził ze Śląska z rodziny mieszczańskiej, która w XVII wieku osiedliła się w Prusach Książęcych. W 1652 został żołnierzem armii koronnej, w 1655 jest wzmiankowany jako kapitan lejtnant regimentu rajtarii pułkownika Teodora Leszkwanta. Następnie został rotmistrzem i dowódcą kompanii w regimencie rajtarskim Jerzego Lubomirskiego, regimentem tym dowodził później Franciszek Bieliński [1].
Walczył ze Szwedami w okresie potopu oraz wziął udział w wojnie polsko-rosyjskiej. Od 1666 do 1667 był kapitanem i dowódcą kompanii w regimencie dragonii wojewody ruskiego Stanisława Jabłonowskiego.
28 kwietnia 1662 na sejmie, za zasługi wojenne dla Rzeczyposplitej, otrzymał indygenat, został adoptowany do herbu Pilawa[2], [3].
Zmarł po 1667, miał jednego syna Tomasza.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Marek Wagner, Słownik biograficzny oficerów polskich drugiej połowy XVII wieku, tom I, Oświęcim 2014, s.234
- ↑ A. Wajs, Materiały genealogiczne, nobilitacje, indygenaty w zbiorach Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie, Warszawa 1995, s. 100
- ↑ Kasper Niesiecki, Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, tom VIII, 1841, Lipsk 1841, s. 97
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marek Wagner, Słownik biograficzny oficerów polskich drugiej połowy XVII wieku, tom I, Oświęcim 2014, s.234