Johannes Käbin
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| przewodniczący Prezydium Rady Najwyższej Estońskiej SRR | |
| Okres |
od 1978 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Johannes Käbin, w niektórych źródłach również Iwan Käbin (ur. 24 września 1905 w gminie Rannu we wschodniej Wironii, zm. 26 października 1999 w Tallinnie) – estoński komunista, I sekretarz Komunistycznej Partii Estonii (1950–78) i przewodniczący Prezydium Rady Najwyższej Estońskiej SRR (1978–83), Bohater Pracy Socjalistycznej (1975).
W 1910 roku przeprowadził się z rodziną do Petersburga, w którym pozostał również po rewolucji październikowej. W 1923 roku wstąpił do Komsomołu, a od 1927 roku należał do WKP(b). Pracował jako działacz partyjny w Leningradzie i Omsku oraz jako wykładowca w Moskwie.
Po włączeniu Estonii w skład ZSRR powrócił do kraju, gdzie objął stanowisko zastępcy sekretarza KC KP(b)E ds. propagandy oraz dyrektora Instytutu Historii Partii w Tallinnie.
W 1950 roku zastąpił Nikolaia Karotamma w roli I sekretarza Komunistycznej Partii (bolszewików) Estonii. Początkowo uchodził za zwolennika stalinizmu, jednak później stopniowo zdobywał sobie niezależną pozycję wobec Moskwy.
Jako szef KPE zasiadał jednocześnie w KC KPZR (1952–78). W 1978 roku, gdy funkcję I sekretarza KPE objął Karl Vaino, Käbina skierowano na stanowisko przewodniczącego Prezydium Rady Najwyższej Estońskiej SRR – formalnie pełnił więc aż do 1983 roku rolę głowy państwa.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Medal Sierp i Młot (1975)
- Order Lenina (pięciokrotnie)
- Order Czerwonego Sztandaru Pracy
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan Lewandowski, Historia Estonii, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2002, ISBN 83-04-04528-1, OCLC 830494781.
- http://www.knowbysight.info/KKK/05565.asp (ros.)