Johannes Rehmke
Johannes Rehmke (1848-1930) – filozof niemiecki, przedstawiciel neokantowskiej szkoły badeńskiej. Głosił poglądy pokrewne filozofii immanentnej[1]. Praca J. Rehmkego „Świat jako postrzeżenie i pojęcie” (niem. Die Welt als Wahrnehmung und Begriff, 1880) uchodzi za jedno z głównych dzieł immanentystów[2]. Idealizm subiektywny Rehmkego poddał krytyce Włodzimierz Lenin w swej książce Materializm a empiriokrytycyzm.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bakradze 1964 ↓, s. 103.
- ↑ Odujew i Narski 1963 ↓, s. 339.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Konstanty Bakradze: Filozofia immanentna. W: Konstanty Bakradze: Z dziejów filozofii współczesnej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1964, s. 94-134. (pol.).
- Stiepan Odujew, Igor Narski: Filozofia immanentna. SCHUPPE i in. W: Historia filozofii. Pod redakcją M.A. Dynnika, M.T. Jowczuka, B.M. Kiedrowa, M.B. Mitina, T.I. Ojzermana i A.F. Okułowa. Cz. 1: Lata czterdzieste — dziewięćdziesiąte XIX w. Warszawa: Książka i Wiedza, 1963, s. 339–340. (pol.).
Kontrola autorytatywna (osoba):