Jutta von Haase
| Data urodzenia |
21 grudnia 1939 | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Jutta von Haase (ur. 21 grudnia 1939) – niemiecka lekkoatletka, specjalistka biegów średniodystansowych, a potem biegu maratońskiego, medalistka halowych mistrzostw Europy w 1970. W czasie swojej kariery reprezentowała RFN.
Na pierwszych halowych mistrzostwach Europy w 1970 w Wiedniu zdobyła srebrny medal w sztafecie 1+2+3+4 okrążenia (w składzie: Elfgard Schittenhelm, Heidi Gerhard, Christa Merten i Jutta von Haase na ostatniej zmianie)[1].
Była wicemistrzynią RFN w biegu na 800 metrów w 1970[2], a w hali była mistrzynią RFN w biegu na 1500 metrów w 1970[3] oraz wicemistrzynią w biegu na 800 metrów w 1968[4].
Zwyciężyła w konkurencji kobiet w pierwszym Maratonie Berlińskim w 1974 z czasem 3:22:01. Powtórzyła ten sukces w 1976 z rezultatem 3:05:19[5].
Ustanowiła rekord RFN w biegu na 1500 metrów wynikiem 4:25,4 (29 czerwca 1969 w Konstancji)[6].
Rekordy życiowe Jutty von Haase[5]:
- bieg na 800 metrów – 2:06,2 (1968)
- bieg na 1500 metrów – 4:22,8 (1970)
- bieg maratoński – 2:53:43 (1983)
Później była sędzią w sądzie administracyjnym w Berlinie[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 379 [dostęp 2021-06-11] (ang.).
- ↑ Leichtathletik – Deutsche Meisterschaften (800m – Damen). Sport-Komplett.de. [dostęp 2016-02-07]. (niem.).
- ↑ Deutsche Hallen – Leichtathletik – Meisterschaften (1500m – Damen). Sport-Komplett.de. [dostęp 2016-02-07]. (niem.).
- ↑ Deutsche Hallen – Leichtathletik – Meisterschaften (800m – Damen). Sport-Komplett.de. [dostęp 2016-02-07]. (niem.).
- ↑ a b c 35 Jahre BERLIN-MARATHON - Eine Bewegung aus dem Grunewald in die City - Vom BERLINER VOLKSMARATHON zur World Marathon Majors - Geschichten und Anekdoten - Jörg Wenig und Horst Milde berichten - Folge V - Jutta von Haase und Günter Hallas die Champions von 1974. germanroadraces.de, 2008-09-22. [dostęp 2018-08-03]. (niem.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, György Csiki, Andrzej Socha: National Records Evolution 1912–2012. Zamość: 2013, s. 242. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).