Kalacki Tunelik
49°15′17″N 19°57′51″E/49,254722 19,964136| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
7 m |
| Głębokość |
4 m |
| Deniwelacja |
4 m |
| Wysokość otworów |
1377 i 1381 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
195 m |
| Ekspozycja otworów |
ku ESE, WNW |
| Data odkrycia |
22 października 1933 roku |
| Odkrywca |
Stefan Zwoliński i Jerzy Zahorski |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.C-15.05 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°15′17″N 19°57′51″E/49,254722 19,964136
| |
Kalacki Tunelik – jaskinia, a jednocześnie schronisko, w Dolinie Kondratowej w Tatrach Zachodnich. Ma dwa otwory wejściowe położone pod szczytem Kalackiej Turni na wysokościach 1377 i 1381 metrów n.p.m. Długość jaskini wynosi 7 metrów, a jej deniwelacja 4 metry[1].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowi tunel przebijający grań na wylot. Od dolnego otworu idzie on stromo do góry, z niewielkimi prożkami, do górnego otworu. Znajduje się tu niewielka nyża z okapem[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini nie ma nacieków. Ściany są suche, rosną na nich mchy i porosty[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię zbadał Stefan Zwoliński z Jerzym Zahorskim w 1933 roku. Jej pierwszy plan i opis sporządziła Izabella Luty przy pomocy Magdaleny Kapełuś w 2001 roku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 31 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-31].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-01-23] (pol.).