Kamienica przy Rynku 38 we Wrocławiu
 nr rej. A/1519/144 z 5.12.1949 i z 15.02.1962[1]
| |
.jpg) Kamienica Pod Złotą Kotwicą | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
Rynek 38 |
| Styl architektoniczny | |
| Rozpoczęcie budowy |
XIV wiek |
| Zniszczono |
1945 |
Położenie na mapie Wrocławia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
 51°06′33,28″N 17°01′59,43″E/51,109244 17,033175
| |
Kamienica przy Rynku 38, znana również jako Kamienica Pod Złotą Kotwicą – kamienica na wrocławskim rynku, na jego wschodniej pierzei, na tzw. stronie Zielonej Trzciny (niem. Grüne-Rohr-Seite) lub Zielonej Rury. Na Rynku wrocławskim dwie kamienice noszą tą sama nazwę: druga znajduje się przy parceli Rynek 52.
Historia i architektura kamienicy
Pierwszy budynek wzniesiony na posesji nr 38 pochodzi z średniowiecza; z pierwszej połowy XIV wieku zachował się portal gotycko-renesansowy[2]. W 1671 roku jej właścicielem był doktor prawa, radca cesarski Adam Kaspar von Artzat(1641-1691)[3]. Od 1726 roku kamienica należał do Johanna Sigismunda Cämmerera. Z jego inicjatywy, w 1740 roku, kamienica została przebudowana na styl barokowy[4]. Powstała wówczas kamienica czterokondygnacyjna zakończona gzymsem, nad którym zbudowano dwukondygnacyjny szczyt zwieńczony wazą i flankującymi ją wolutowo zwiniętymi gzymsami[3].
W 1872 roku budynek został zburzony a w jego miejsce wzniesiono neobarokową kamienicę według projektu Louisa Ehrlicha. Kamienica została podniesiona o piątą kondygnację a fasada zyskała noerenesansowy wygląd; na jej szczycie umieszczono tralkową balustradę[3].
W 1904 przeprowadzono przebudowę wnętrz. Inwestorem prac był żydowski kuśnierz wrocławski Moritz Boden, który od 1869 roku był właścicielem salonu futrzarskiego mieszczącego się na parterze kamienicy[5][2]. Boden zaopatrywał w luksusowe futra niemiecką arystokrację i dwór cesarski za co otrzymał w 1914 roku honorowe tytuły: dostawcy dworu i pruskiego radcy komisarycznego[4]
Po II wojnie światowej
W wyniku działań wojennych w 1945 roku, kamienica uległa zniszczeniu. Została odbudowana w formie barokowej. Obecnie jest to pięciokondygnacyjna kamienica z czteroosiową fasadą zakończoną szczytem zbliżonym do tego z XVIII wieku, przykryta dachem kalenicowym, dwutraktowa[2].
Do późnych lat 80-tych XX wieku w kamienicy znajdowała się siedziba PTTK. Od lat 90-tych w kamienicy znajduje się restauracja "La Scala".
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 23 lipca 2024.
- ↑ a b c Harasimowicz 2006 ↓, s. 336.
- ↑ a b c Eysymontt i in. 2011 ↓, s. 310.
- ↑ a b Harasimowicz 2006 ↓, s. 81.
- ↑ Zdjęcie sklepu Bodena
Bibliografia
- Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.
- Jan Harasimowicz: Encyklopedia Wrocławia. Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006. ISBN 83-7384-561-5.