Kartulariusz
Kartulariusz, kopiariusz, kopiał, kopiarz (łac. cartularium) – zbiór dokumentów i odpisów edyktów, dotyczących majątków ziemskich przeważnie klasztornych. Słowo było używane w średniowieczu i oznaczało początkowo bibliotekę[1]. W Polsce kartulariusz znany był już w XIII wieku. Tym terminem określano także księgę, zawierającą kopie dokumentów od różnych wystawców dla jednego odbiorcy. Takie księgi były prowadzone w klasztorach. W innych kancelariach i urzędach podobną rolę pełniły regesty. Pod koniec XIX wieku funkcję kartulariusza przyjęły kopiały, księgi korespondencyjne, które zawierały kopie pism, odbijanych na szapirografach.
Przypisy
- ↑ Słownik wyrazów obcych, red. J. Tokarski, Warszawa [1983], s. 344. ISBN 83-01-00521-1.
Bibliografia
- Dahl S., Dzieje książki, Wrocław 1965.