Kazimierz Vincenz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Vincenz
Pełne imię i nazwisko

Kazimierz Feliks Vincenz

Data i miejsce urodzenia

24 stycznia 1901
Kołomyja

Data i miejsce śmierci

5 kwietnia 1975
Solura

Narodowość

polska

Małżeństwo

Halszka z d. Poniatowska

Odznaczenia
Krzyż Wojenny 1939–1945 (Francja)

Kazimierz Feliks Vincenz (ur. 24 stycznia 1901 w Kołomyi, zm. 28 maja 1975 w Solurze) – polski działacz emigracyjny w Szwajcarii.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 24 stycznia 1901 w Kołomyi[1][2]. Był młodszym bratem Stanisława. Brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej oraz wojnie polsko-bolszewickiej (1918-1920)[2]. Ukończył studia z tytułem inżyniera górnika[2]. Po wybuchu II wojny światowej był żołnierzem Wojska Polskiego we Francji w 1940[2].

Po wojnie pozostał na emigracji w Szwajcarii[2]. Został działaczem tamtejszego Stowarzyszenia Polskich Kombatantów[2]. Wraz z żoną Halszką w 1950 założył i prowadził Kiermasz Książki Polskiej przy SPK w Szwajcarii, propagując tym samym polskie książki i czytelnictwo w tym kraju[2][3][4]. Z uzyskiwanych dochodów KKP fundował akcje kulturalne[3]. Pełnił funkcję sekretarza Fundacji im. Anny Godlewskiej[2] oraz zasiadał w Komitecie Nagrody im. Anny Godlewskiej. Zajmował się popularyzacją literatury emigracyjnej, organizowaniem konkursów literackich[4].

Zmarł 28 maja 1975 w Solurze, w trakcie przygotowań jubileuszu 25-lecia KKP[2][5]. Pośmiertnie w tym roku został odznaczony Złotą Honorową Odznaką Koła Lwowian w Londynie[5]. Po jego śmierci żona Halszka prowadziła Fundusz Kazimierza F. Vincenza w Szwajcarii[6]. Spuścizna po Kazimierzu i Halszce (zm. 2006) Vincenzach została przekazana do Muzeum Polskiego w Rapperswilu[4][7].

Małżeństwa i dzieci[edytuj | edytuj kod]

Był dwukrotnie żonaty. Z pierwszą żoną miał córkę Alinę, po mężu Chodkowską. Jego drugą małżonką była Halszka z d. Poniatowską.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Kultura (paryska), nr 9/1975, s. 160.
  2. ↑ a b c d e f g h i Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 28, s. 96, Czerwiec 1975. Koło Lwowian w Londynie. 
  3. ↑ a b 25-lecie działalności KKP !. „Biuletyn Parafialny Katolickiej Misji Polskiej w Szwajcarii”. Nr 4, s. 2, Czerwiec 1975. 
  4. ↑ a b c Małgorzata Ptasińska: Z dziejów polskiego dziedzictwa piśmienniczego w Szwajcarii po II wojnie światowej. 20 lat Fundacji „Archivum Helveto-Polonicum” we Fryburgu. W: Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi. T. Polonika w zbiorach obcych. 2017, s. 510.
  5. ↑ a b Kronika. Złota honorowa odznaka dla śp. K. Vincenza. „Biuletyn”. Nr 29, s. 84, Grudzień 1975. Koło Lwowian w Londynie. 
  6. ↑ Halszka Vincenz-Poniatowska. baza-nazwisk.de. [dostęp 2018-11-04]. (niem.).
  7. ↑ a b Spuścizna Kazimierza i Halszki (z d. Poniatowskiej) Vincenzów. publitas.com. [dostęp 2018-11-04].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kazimierz_Vincenz&oldid=73593006”