Kibla

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kibla
Pielgrzym w Świętym Meczecie. Mekka, Arabia Saudyjska

Kibla (arab. ‏قبلة‎, qibla – oryginalnie „to, co jest naprzeciwko” i „kierunek, w którym jest się zwróconym”) – kierunek, w którym muzułmanie powinni zwracać się podczas modlitwy[1]. Zwyczaj ten jest starym obyczajem ludów semickich. Obowiązek ten został wyznaczony przez Koran i opisany jest w literaturze teologicznej. W pierwszych latach islamu muzułmanie modlili się w kierunku Jerozolimy[2]. Kierunek ten został przejęty od Żydów i nakazany przez Mahometa wraz z wprowadzeniem obowiązku modlitwy.

Wraz ze zmianą poglądów przez Mahometa w drugim roku hidżry wyznaczył on nowy kierunek, którym została Mekka. Według tradycji muzułmańskiej zmiana kierunku modłów nastąpiła w małym meczecie w pobliżu Medyny. W tym meczecie Prorok modlący się w kierunku Jerozolimy odwrócił się i rozpoczął modły w kierunku Mekki. Od tamtej pory meczet ten nosi nazwę Masdżid al-kiblatajn (Meczet dwóch kierunków).

Obecnie muzułmanie na całym świecie modlą się zawsze w stronę świątyni Kaaby w Mekce. Kierunek w meczetach wyznacza mihrab.

Kibla jest również zachowywana w przypadku grzebania zmarłych. Ciała chowanych muzułmanów układane są na prawym boku i skierowane twarzami w kierunku Mekki.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, wyd. 4, Warszawa: Wydawn. Nauk. PWN, 2003, ISBN 83-01-12365-6, OCLC 51024180.
  2. kibla, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2021-09-29].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]