Kiełbasa wyborcza
Kiełbasa wyborcza – zbiorczy termin określający populistyczne formy zdobywania poparcia w wyborach.
Wyrażenie powstało w Galicji przełomu XIX i XX wieku[1], w okresie demokratyzacji praw wyborczych do Rady Państwa i Sejmu Krajowego, kiedy na wniosek kół konserwatywnych do ordynacji wyborczej wprowadzono zasadę jawności głosowania[2]. Wówczas to kandydaci na posłów w celu zdobycia poparcia mas społecznych organizowali pikniki z darmowym jedzeniem i piciem (głównie kiełbasą i wódką).
Zjawisko serwowania jedzenia na spotkaniach przedwyborczych, choć w mniejszym zakresie, występowało też w okresie II RP i w pierwszych latach III Rzeczypospolitej.
Obecnie wyrażenie używane w znaczeniu przenośnym, jako określenie atrakcyjnych, lecz zazwyczaj niemożliwych do spełnienia obietnic przedwyborczych.
Kiełbasa wyborcza skierowana jest przede wszystkim do wyborców nieposiadających ostrych poglądów politycznych, niewykształconych lub niemających wiedzy o działaniu mechanizmów gospodarczych. Przykładem kiełbasy wyborczej kierowanej do takich osób jest obietnica zmniejszenia podatków przy równoczesnym zintensyfikowaniu polityki socjalnej państwa.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ To nie przypadek, że właśnie w Galicji narodził się termin „kiełbasa wyborcza”, choć bardziej odpowiednie byłoby wyrażenie „wódka wyborcza” (Bartkowski 2003: 162) w: Michał Łuczewski. Odwieczny naród: Polak i katolik w Żmiącej. UMK Toruń, 2012. Szerzej: Magdalena Semczyszyn, Galicyjskie wybory. Działalność Centralnego Komitetu Wyborczego dla Galicji Wschodniej 1867-1906, Warszawa 2014.
- ↑ „jawności" uważa się, „ażeby wyborcy mogli widzieć postępowanie przy oddawaniu głosów" 184 , a więc kontrolę wyborców nad sposobem postępowania komisji wyborczej" Konstanty Grzybowski. Galicja 1848-1914: historia ustroju politycznego na tle ustroju politycznego Austrii, 1959 str. 226