Klemens Górzyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Klemens Gorzyński
Data i miejsce urodzenia

5 listopada 1904
Poznań

Data śmierci

lipiec 1942

Zawód, zajęcie

lekarz

Klemens Gorzyński (ur. 5 listopada 1904 w Poznaniu, zm. w lipcu 1942 tamże) – polski lekarz, społecznik, działacz konspiracyjny, członek organizacji „Ojczyzna” oraz Narodowej Organizacji Bojowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1923 ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. W tym samym roku rozpoczął studia medyczne na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego (sfinalizowane w 1930). W trakcie studiów dołączył do Korporacji Akademickiej Lechia, w której to w semestrze zimowym roku akademickiego 1928/1929 pełnił funkcję wiceprezesa. Działał w Bratniej Pomocy. Praktykował jako lekarz m.in. w pogotowiu ratunkowym, Związku Inwalidów Wojennych i Ubezpieczalni Społecznej. W 1938 uzyskał doktorat z medycyny. Podczas kampanii wrześniowej walczył w obronie Warszawy. Już w październiku tego samego roku zaangażował się w działalność organizacji konspiracyjnych – działał w „Ojczyźnie” oraz Narodowej Organizacji Bojowej. Współpracował z Biurem Głównego Delegata na ziemie polskie wcielone do III Rzeszy[1].

Niemcy nakazali mu podjąć pracę w Stęszewie, gdzie dołączyła do niego rodzina (wypędzeni z willi w Poznaniu). W nowym miejscu zamieszkania ukrywał radioodbiornik, kontynuował działalność konspiracyjną. Angażował się jako lekarz, udzielając darmowych porad, wystawiając zaświadczenia lekarskie i zwolnienia członkom konspiracji. W celach konspiracyjnych często wyjeżdżał do Warszawy[1].

18 października 1941 został aresztowany przez gestapo w Stęszewie. Początkowo więziony w poznańskim Domu Żołnierza, ostatecznie trafił do ciężkiego więzienia w Forcie VII Pomagał potrzebującym i chorym więźniom, sam przeszedł tyfus plamisty. Zamordowany przez Niemców najprawdopodobniej w nocy 7 lipca 1942 w lasach pod Poznaniem. W chwili śmierci miał 37 lat[2][3].

Jego żoną była Jadwiga Kuca, I voto Spandowska. Wychowywali jej córkę Sabinę z pierwszego małżeństwa[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b A. Pietrowicz, Klemens Gorzyński, [w:] Lista strat działaczy obozu narodowego w latach 1939-1955, red. W.J. Muszyński, J. Mysiakowska-Muszyńska, t. 1, Warszawa 2010, s. 123.
  2. Archiwum Korporacyjne – Archiwum i Muzeum Polskich Korporacji Akademickich [online], www.archiwumkorporacyjne.pl [dostęp 2020-09-11].
  3. a b A. Pietrowicz, Klemens Gorzyński, [w:] Lista strat działaczy obozu narodowego w latach 1939-1955, red. W.J. Muszyński, J. Mysiakowska-Muszyńska, t. 1, Warszawa 2010, s. 124.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]