Kodeks śmierci

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Kodeks Śmierci)

Kodeks śmierci (norw. Dødens codex) – powieść kryminalna norweskiego pisarza Gerta Nygårdshauga (w Polsce pod pseudonimem Gert Godeng), opublikowana w 1990, a w Polsce w 2008.

Jest trzecią powieścią cyklu Krew i wino, w której występuje smakosz, znawca języków i detektyw amator Fredric Drum. Akcja rozgrywa się w fikcyjnej kalabryjskiej miejscowości Ofanes (w pobliżu Crotone)[1]. Drum przybywa tu, by na zlecenie doktora Donato D’Angelo z Uniwersytetu w Rzymie rozszyfrować niezrozumiałe fragmenty odnalezionego na miejscu, podczas wykopalisk, Codexu Ofanes – tajemniczego tekstu grecko-łacińskiego[2]. Dochodzi do licznych prób zamordowania głównego bohatera, z których wychodzi on cało, dzięki przebiegłości lub zbiegom okoliczności. Giną natomiast trzy inne osoby – dwóch chłopców i signore Loppo – strażnicy wykopalisk (wszyscy bez zewnętrznych śladów przemocy).

Niektóre wątki nawiązują do pierwszej części serii Krew i wino (Dzban miodu) – w Ofanes, w lokalnym ośrodku terapii muzycznej przebywa Francuzka, Geneviéve Brisson – kochanka Druma, która uległa poważnym problemom zdrowotnym w pierwszej części[3].

Powieść odwołuje się do filozofii antyku oraz średniowiecznych przesądów. Nawiązuje do wydarzeń z lat 80. XX wieku, kiedy to w okolicach Neapolu odkryto starożytny papirus w stanie zwęglenia. Dwóch norweskich naukowców – Brynjulf Fosse i Knut Kleve opracowało wtedy unikalną metodę otwierania takich zwojów i odczytywania zapisanych tam tekstów[4].

Charakterystyczne postacie:

  • Vitollo Umbro – lekarz, właściciel kliniki muzycznej w Ofanes,
  • Romeo Umbro (Il Falco, Sokół) – posiadacz ziemski, właściciel okazałych winnic, skłócony brat Vitollo,
  • Andrea i Gianna Umbro – córki Romea,
  • Arne Fridtjov Laksdal – norweski znawca antyku,
  • Gianfranco Garrofoli – właściciel hotelu Albergo Anziano Ofani, w którym zatrzymał się Drum,
  • signore Ratti – właściciel miejscowej trattorii, Mistrz Win Kalabrii[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kodeks śmierci, s. 7.
  2. Kodeks śmierci, s. 12.
  3. Kodeks śmierci, s. 42–47.
  4. Kodeks śmierci, posłowie autora, s. 204.
  5. Kodeks śmierci, s. 94, 124.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • nota redakcyjna w: Gert Godeng, Kodeks śmierci, Elipsa, Warszawa, 2008, okładka zewnętrzna, ISBN 978-83-7640-014-3.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]