Kompatybilność elektromagnetyczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kompatybilność elektromagnetyczna (ang. ElectroMagnetic Compatibility – EMC) – zdolność danego urządzenia elektrycznego lub elektronicznego do poprawnej pracy w określonym środowisku elektromagnetycznym i nieemitowanie zaburzeń pola elektromagnetycznego zakłócającego poprawną pracę innych urządzeń pracujących w tym środowisku[1].

Oznacza to spełnienie trzech kryteriów:

  • urządzenie (system) nie powoduje zakłóceń w pracy innych urządzeń (systemów),
  • urządzenie (system) nie jest podatne na zaburzenia emitowane i wytwarzane przez inne urządzenia (systemy) oraz na zjawiska pochodzenia naturalnego jak wyładowania elektrostatyczne czy wyindukowane napięcia i pola pochodzenia burzowego,
  • urządzenie (system) nie powoduje zakłóceń w swojej pracy.

Środowisko elektromagnetyczne jest to miejsce użytkowania urządzenia określone poziomem i charakterem zaburzeń pochodzących od ich źródeł. Źródłami tymi mogą być obiekty emitujące fale elektromagnetyczne celowo (np. nadajniki radiowe, telewizyjne lub radiolokacyjne) lub przypadkowo (np. urządzenia AGD).

Zgodnie z zaleceniami Polskiego Komitetu Normalizacyjnego termin „zaburzenie elektromagnetyczne” oznacza przyczynę, czyli zjawisko elektromagnetyczne, które może powodować „zakłócenie”, czyli degradację pracy urządzenia[2].

W ramach kompatybilności elektromagnetycznej rozróżnia się pojęcia emisji zaburzeń i odporności na zaburzenia. Każde pracujące urządzenie elektryczne czy elektroniczne jest źródłem tych zaburzeń o różnych poziomach i charakterze. W kompatybilności ze względu na drogę wprowadzania i emitowania zaburzenia, wyróżniamy emisje zaburzeń przewodzonych i promieniowanych oraz odporność na zaburzenia przewodzone i promieniowane.

[potrzebny przypis]

Pomiar emisji promieniowanych zaburzeń elektromagnetycznych i badania odporności na pole elektromagnetyczne wykonuje się w komorze bezodbiciowej[3] EMC.

Do badań EMC wykonywanych przez akredytowane laboratoria zalicza się m.in.:[4]:

  • badania ESD - odporności na wyładowania elektrostatyczne, wg PN-EN 61000-4-2:2011
  • badania Burst - odporności na serie szybkich elektrycznych stanów przejściowych, wg PN-EN 61000-4-4:2013-05
  • badania Surge - odporności na wysokoenergetyczne udary, wg PN-EN 61000-4-5:2014-10 + A1:2018-01

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Jarosław Szóstka: Fale i anteny. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 2001, s. 419. ISBN 83-206-1414-7.
  2. ↑ PN-T-01030:1996 Kompatybilność elektromagnetyczna. Terminologia.
  3. ↑ ILiM, Budowa komory bezodbiowej [online].
  4. ↑ Badania elektryczne i EMC | Signal Cert - SIGNAL CERT Sp. z o.o. [online], signalcert.pl [dostęp 2023-02-19].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kompatybilność_elektromagnetyczna&oldid=71877668”