Kon’yō Aoki
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Narodowość | |
Kon’yō Aoki (jap. 青木昆陽 Aoki Kon’yō; ur. 1698, zm. 1769) – japoński uczony epoki Edo, pierwszy znaczący przedstawiciel szkoły rangaku, czerpiącej z osiągnięć nauki zachodniej[1][2].
Pochodził z rodziny mieszczańskiej, studiował filozofię konfucjańską w szkole Tōgaia Itō[1]. Pomimo niskiego urodzenia zrobił karierę na dworze sioguna Yoshimune Tokugawy[1], w 1739 roku dochodząc do stanowiska dyrektora nadwornego archiwum[3]. Interesował się zagadnieniami agronomicznymi. Zasługą Aokiego jest przekonanie w 1735 roku sioguna do zaprowadzenia na szeroką skalę uprawy batatów, co pozwoliło zwalczyć szalejącą klęskę głodu[3]. Z tego powodu zyskał sobie przezwisko Kanshō-sensei (jap. 甘藷先生) czyli „Mistrz Batat”[1][3].
W 1740 roku[3] uzyskał od sioguna pozwolenie na naukę języka holenderskiego, którego najpierw uczył się od holenderskich rezydentów w Edo, a później w Nagasaki w faktorii na wyspie Dejima[1]. Zapoznawszy się dzięki temu z osiągnięciami nauki zachodniej napisał szereg traktatów, m.in. Oranda-kahei-ko (jap. 和蘭貨幣考; Notatki o pieniądzach holenderskich) i Oranda-moji-ryakkō (jap. 和蘭文字略考; Krótkie noty o literach holenderskich)[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Jolanta Tubielewicz: Historia Japonii. Wrocław: Ossolineum, 1984, s. 306–307. ISBN 83-04-01486-6.
- ↑ a b Wielka Historia Świata. T. 8. Kraków: Oficyna Wydawnicza Fogra, 2005, s. 416. ISBN 83-85719-92-X.
- ↑ a b c d Louis Frédéric: Japan Encyclopedia. Cambridge: Belknap Press, 2000, s. 34. ISBN 0-674-01753-6.